دوستی میگفت؛

دوستی میگفت؛
خوش بحالِ نقاش‌ها،
هروقت دلگیر و دل شکسته شدند،
با نقاشی کردن سعی میکنند دردهای خودشان را فراموش کنند..
اما،
من میگویم؛
هرچقدر هم که خوب باشند،
حرفه‌ای باشند،
دقیق باشند،
و بتوانند تمام حس‌های سوژه را به خوبی نقاشی کنند،
آخر نمیتوانند حس و حالِ یک آدم دل شکسته را برروی بوم نقاشی بیاورند..
و امان از وقتی که خودِ نقاش دلی شکسته داشته باشد،
دیگر دستش به قلم نمیرود،
هیچ رغبتی برای کشیدن ندارد،
اما برای این که کسی شکسته شدنش را نفهمد،
گوشه‌ای می‌نشید،
خودش را با کاغذ و مداد رنگی‌هایش سرگرم می‌کند،
و اشکی که از گوشه چشمانش سر ریز شده و بر روی کاغذ میریزد را به آرامی پاک میکند..
یک نقاش،
در این حالت فقط و فقط
درد میکشد..:)
#پژمان_نصیریان