زن، بشر را اجتماعی می کند

زن، بشر را اجتماعی می‌کند

زن، ملایک را تداعی می‌کند

زن محبت را تلافی می‌کند

خستگی را ترمه بافی می‌کند

زن درخشان می‌کند الماس را

زن تجلی می‌دهد احساس را

زن، گل و آواز شبنم، با هم است

زن، پر از سجاده و ابریشم است

دسترنجِ جسم ما، جانِ زن است

نیمی از آیینه‌ی عرفان، زن است

زن فقط آویز‌ه‌ی آغوش نیست

زن همین یک گوشوارِ گوش نیست

بلبلان، آواز در گُل یافتند

شاعران، در زن، تکامل یافتند.


.