امروز اولین رد پای خلقت، بر وسعت زمین، نمایان شد.
امروز اولین رد پای خلقت، بر وسعت زمین، نمایان شد.
امروز زمین آفریده شد و مهد آسایش و آرامش قرار گرفت و گناه آدمیان را به جان پذیرا شد.
امروز زمین پدید آمد تا پیشانی غرور انسان، سجده گاهی داشته باشد برای تضرع و خشوع.
امروز زمین آفریده شد تا از مناجات عاشقانه ابوتراب، سرمست شود. که خوب و بد از هم جدا شوند، در محکی بزرگ.
زمین، این سیاره در معصیت فرو رفته، این سرگردان در جست وجوی آرامش، این گورستان خاطرات تلخ و شیرین، این جایگاه شادی ها، جایگاه غم ها، مهربانی ها، غارت ها، ستم ها و عدالت ها، مادر مهربانی ست که فرزندان خود را در آغوش آرام خود گرفته است.
دحوالارض روز پهن شدن و گسترده شدن زمین است که براساس روایات در این روز زمین از نقطه‌ای که کعبه در آن واقع شده است، از آب بیرون آمده و شروع به گسترده شدن و پهن شدن کرده تا به شکل امروزی درآمده است.
امام رضا(ع) می فرمایند:
روز بیست و پنجم ذیقعده (روز دحوالارض) روز ولادت ابراهیم خلیل (ع) و عیسی مسیح (ع) است و روزی است که زمین از زیر کعبه گسترده شده است.[3]
فرصت های معنوی زندگی، نسیم هایی الهی هستند که دل و جان آنان را که خود را در معرض آن قرار دادند می نوازند و به آنها شادمانی و آرامشی ژرف می بخشند.«دحوالارض» نیز از آن گونه نسیم هاست، که سالی تنها یک بار می وزد. تکرار دوباره این نسیم روح بخش برای آنان که جان خویش را از عطر آن آکنده نساختند، نامعلوم است. پس این فرصت طلایی را دریابیم که رسول خدا (ص) فرموند:
همانا در طول زندگی شما نسیم هایی از سوی پروردگارتان می وزد. هان! خود را در معرض آنها قرار دهید، باشد که چنین نسیمی سبب شود که برای همیشه بدبختی از شما دور ماند.[7]
دحوالارض در قرآن
در قرآن کریم به دحوالارض اشاره شده است. خداوند در آیه 30 سوره نازعات می فرماید:
"و زمین را پس از آن (آفرینش آسمان و زمین) گسترش داد."
بر پایه نظر بیشتر مفسران، منظور از «دَحیها» در این آیه، همان دحوالارض است.
برای روزه و عبادت این روز ثواب بسیار نوشته اند، و در این روز نماز و دعای مخصوصی وارد شده است. دعای این روز مشتمل بر مضامین عالی اخلاقی - اجتماعی و طلب رحمت و توفیق توبه و پیروزی اهل حق می‌باشد.
امروز زمین آفریده شد و مهد آسایش و آرامش قرار گرفت و گناه آدمیان را به جان پذیرا شد.
امروز زمین پدید آمد تا پیشانی غرور انسان، سجده گاهی داشته باشد برای تضرع و خشوع.
امروز زمین آفریده شد تا از مناجات عاشقانه ابوتراب، سرمست شود. که خوب و بد از هم جدا شوند، در محکی بزرگ.
زمین، این سیاره در معصیت فرو رفته، این سرگردان در جست وجوی آرامش، این گورستان خاطرات تلخ و شیرین، این جایگاه شادی ها، جایگاه غم ها، مهربانی ها، غارت ها، ستم ها و عدالت ها، مادر مهربانی ست که فرزندان خود را در آغوش آرام خود گرفته است.
دحوالارض روز پهن شدن و گسترده شدن زمین است که براساس روایات در این روز زمین از نقطه‌ای که کعبه در آن واقع شده است، از آب بیرون آمده و شروع به گسترده شدن و پهن شدن کرده تا به شکل امروزی درآمده است.
امام رضا(ع) می فرمایند:
روز بیست و پنجم ذیقعده (روز دحوالارض) روز ولادت ابراهیم خلیل (ع) و عیسی مسیح (ع) است و روزی است که زمین از زیر کعبه گسترده شده است.[3]
فرصت های معنوی زندگی، نسیم هایی الهی هستند که دل و جان آنان را که خود را در معرض آن قرار دادند می نوازند و به آنها شادمانی و آرامشی ژرف می بخشند.«دحوالارض» نیز از آن گونه نسیم هاست، که سالی تنها یک بار می وزد. تکرار دوباره این نسیم روح بخش برای آنان که جان خویش را از عطر آن آکنده نساختند، نامعلوم است. پس این فرصت طلایی را دریابیم که رسول خدا (ص) فرموند:
همانا در طول زندگی شما نسیم هایی از سوی پروردگارتان می وزد. هان! خود را در معرض آنها قرار دهید، باشد که چنین نسیمی سبب شود که برای همیشه بدبختی از شما دور ماند.[7]
دحوالارض در قرآن
در قرآن کریم به دحوالارض اشاره شده است. خداوند در آیه 30 سوره نازعات می فرماید:
"و زمین را پس از آن (آفرینش آسمان و زمین) گسترش داد."
بر پایه نظر بیشتر مفسران، منظور از «دَحیها» در این آیه، همان دحوالارض است.
برای روزه و عبادت این روز ثواب بسیار نوشته اند، و در این روز نماز و دعای مخصوصی وارد شده است. دعای این روز مشتمل بر مضامین عالی اخلاقی - اجتماعی و طلب رحمت و توفیق توبه و پیروزی اهل حق می‌باشد.
۱.۳k
۰۷ شهریور ۱۳۹۵
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.