نقد فیلم پول و پارتی

پول و پارتی ساخته‌ی سعید سهیلی تصویرِ بخشی از جامعه‌ی روشن‌فکرنمای پرنفوذ در سینمای ایران است. فیلمی که جهانِ دیگری از «گشت ارشاد» ساخته‌ی مولف‌اش بوده و دُچارِ ایماژِ سطحی نگری شده. همانطوری که در یادداشت‌های پیشینِ خود به آن اشاره کرده‌ام: سینما به‌تنهایی هنرِ منفکی نیست و قبل از خوانشِ درست از محصولاتِ فرهنگیِ در آن نیاز به ادراکِ آموزشی برای فهم آن ندارد. این هنرِ چند رسانه‌ای امکانِ نفوذ در باورها و ذهنیاتِ بیننده را بیش از هرمحصولِ دیگری دارد. سینمای ایران حاصلِ ناباوری‌های دینی است که تبدیل به یک ایدئولوژیِ پول‌ساز، به بهانه‌ای اقتصاد و امرار معاش در آن شده. من خیلی خوشحالم که این فیلم را در سینما ندیدم؛ فیلمی که جنبه‌های اِروتیک‌اش از یک شعارِ اقتصادی مظلوم‌نمایانه بیشتر شده. خوشحالی من نه بخاطرِ اشاره‌ی غلط به ناباوری‌هایی که به نامِ سلیقه‌ی عامه‌ی جامعه دارد، بخاطر این فکت است که فریبِ «گشت ارشاد» بازیِ سهیلی را نخوردم و دچارِ حواشی فیلم نشدم. سینمای امروز در ایران اگرچه دو سطحِ آنلاین و پرده‌ای را تجربه می‌کند، سینمای مستاصلی است که گوش به فرمانِ رسانه‌های معاند شده و به نامِ مردم یک محصولِ غلطِ فرهنگی را برای آنان به نمایش می‌گذارد و...
برای مطالعه‌ی کامل متن از لینک زیر استفاده کنید.
https://longtake.ir/mag/?p=25527
برای مشاهده‌ی ویدئوی مرتبط از لینک زیر استفاده کنید.
https://aparat.com/v/knrx094