نگذار جانم

نگذار جانم
نگذار هرکس که آمد و ماندنی نشد ،
تورا ،
دلت را ،
صداقتت را ،
با خودش یدک بکشد....
نگذار دوست داشتنت را قیمت بگذارد...
که هر وقت از سر بی حوصلگی ، از سرِ نبودنِ آرامشی ،
آمد و سراغت را گرفت ،
حالت را پرسید ،
دلت را قلقلک داد ، و باز رفت...
تو بمانی و دنیایی از اشک ،
تو بمانی و چرا و اما و اگر...!
آنکه میرود ، باید میرفت!! تو هم برو ،
تو هم ، خودت را از لحظه هایش که هیچ ،
ازفکرش هم بگیر...
تو باید تمامت بماند
برای آنکه تمامش تنها و تنها ...
برای توست.....!!!

عادل دانتیسم