آغاز

پروانه بی صدا، رو کرد به نسترن
ای گل برای چه؟ مغموم و بی خودم
عمریست در پی ات، شیدام و بی سلاح
گل گفت دارمت، تو خود، برای ما
آورده ای صلاح
پس من خودم کجام....