ای امام عارفان و مولایی که قافله سالار دل های عاشقانی ! و

ای‌ امام‌ عارفان‌ و مولایی‌ که‌ قافله‌سالار دل‌‌‌های‌ عاشقانی‌! و ای‌ شریفی‌ که‌ ساربان‌ کریم ‌کاروان‌ بی دلانی‌! در آن‌ زمان‌ که‌ روی‌ از سراچه ناسوتی‌ برمی‌تافتی‌، از قفس‌ دلگیر مُلکیان،‌ نغمه‌ آسمانی‌ قرآن‌ را با گلبانگ‌ ﴿لَقَدْ جائَکمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِکمْ...﴾ در عالم‌ معنا سردادی‌ و نوای‌ توحیدی‌ ﴿حَسْبِیَ اللّهُ لا اِلهَ اِلاّ هُو﴾ را همچون‌ صوت‌ داوودی‌ در گوش‌ جانم ‌طنین‌افکن‌ نمودی‌ و ندای‌ ربوبی‌ ﴿عَلَیهِ تَوَکلْتُ وَ هُوَ رَبُّ العَرْشِ الْعَظیمِ﴾ یادمان‌ ماندگار تو در قلبم‌ گردید که‌ هماره‌ گام‌‌‌های‌ طریقتم‌ را استوارتر نموده‌ و زمزم‌ حیات‌ و کوثر عشق‌ را بر بستر سینه‌ام‌ روان‌ ساخته‌.


زن طائر فردوس
عارف صاحبدل
یعقوب قمری شریف‌آبادی