عاشقانه های پاک

عاشقانه های پاک

بخوان و تصور ڪن...خطبه ای در بهشت
قلبت در سینه چنان میڪوبد گویے بدنبال راهے براے فرار است.
چادر سفیدت را روے صورتت مے اندازے...
جلو میروے..
دوصندلے،سفره اے ساده اینہ،قران و شمعدان

پشت بہ توست ڪت و شلوار مردانہ بر قامتش

ڪنارش مے نشینے


النڪاح سنتے... خیره میشوے بہ ایات
فلیس منے ... ایات تار مے شوند بغض مے ڪنے میدانے از خوشحالے است....

دوشیزه ے محترمہ مڪرمہ... دستانت مے لـــــرزد چشمانتــــــــــ را مے بندے گویــــے عرشیان مهمان محفلند

بـــراے بار سوم... ایــا وڪیلم؟
سرت رابالا میاورے چادرت راڪنار مے زنے نگاهت از یک طرف روے گنبد طـــلایـــے امام حسیــــــــــــــن ع قفل مے شود
و از آن سو
بارگاه طلایی قمر منیر بنی هاشم...

اقا؟ مولــــا! اجازه میدهید؟
میدانے ڪــــہ بزرگان تو هستند...
صورتت بااشڪ خیس میشود
کنارت را نگاه مے ڪنے مردت سر بــــہ زیر اشڪ مے ریزد...
وباصدای آرامی میگویی ： باتوکل برخدا و اجازه ی امام زمان(عج)
بــــــلـــــــــــــــه
صداے رعد و برق فضا را پر مے ڪند باران بے امان میبارد بوے گلاب به مشام مے خورد.... زیر بارانــــــــــ در بیــــن الحـــــرمیـــــــــــن و تو دیگر نزدیک ترین محرم اویے
ناگهان دستش را روے دستت میگذارد... اولـــــین بار است حســـــش میڪنے شـــــرم دارے اما... در دل خوشحالے...
سرش را ڪنار گوشت مے اورد: بلاخـــــره مال من شدے بـــــــانو

این چنین است که لبخند و دعای امام زمانت بدرقه ی زندگی ات میشود

راستی یڪ سوال همیشہ باقے ماند...... بــــــہ ازاے ڪدام ڪارنیڪ عقد مارا در بهشت خواندند؟.....

براتون خطبه عقدی تو بهشت ارزو میکنم....