جنایات ساواک.
برای بسیاری از مبارزان انقلابی، اتاقهای بازجویی ساواک، آخر دنیا بود؛ سازمانی مخوف که برای سرکوب مخالفان رژیم شاه ایجاد شد و نقش مهمی در مقابله با معترضان داشت. مشی ساواک را میتوان رویکرد حقیقی رژیم شاه در برابر مخالفانش فرض کرد.
فضای رعب و وحشت از دستگاه امنیتی کشور، قدرت هرگونه اظهارنظری را از مردم سلب میکرد. این نفوذ آن قدر شدید بود که برخی از مردم گمان میکردند حتی صحبتهای خصوصی و خانوادگی آنها نیز توسط ساواک شنود میشود.
اوریانا فالاچی، خبرنگار مشهور ایتالیایی، در مصاحبهای از شاه پرسیده بود: «وقتی در تهران میکوشم درباره شما حرف بزنم، مردم به سکوت ترسآلودی میگرایند. حتی جرأت نمیکنند نام شما را بر زبان بیاورند، چرا؟» پاسخ شاه به این پرسش جالب و قابل تأمل بود. او شانهای بالا انداخت و گفت: «تصور میکنم بهدلیل نهایت احترام. البته درخصوص اقتدار، من انکار نمیکنم؛ زیرا از جهتی درست است، اما توجه کنید برای انجام اصلاحات نمیتوان مقتدر نبود.»
با این حال شاه خوب میدانست که این اخبار شکنجههای مخوف رژیم بود که بیش از هر چیزی رعب و وحشت را در جامعه حاکم میکرد و باعث امتناع مردم از سخن گفتن درباره او میشد.
در حقیقت ستایش «نارسیسوار» شاه، توهمی بود که ریشه در یک واقعیت تلخ داشت. امروزه اسناد و مدارک پرشماری از نحوه بازجوییهای دستگاه امنیتی رژیم شاه در دست است که ریشههای این بهگفته او، «احترام» را آشکار میکنند.
21-12 (1)
بهزاد نبوی و احمد توکلی، از مشهورترین انقلابی هایی که توسط ساواک شکنجه شدند
در این پرونده به واکاوی ساختار ساواک، شکنجههایی که در مورد برخی از مشهورترین چهرههای انقلابی در کمیته مشترک ضدخرابکاری ساواک انجام شده و سابقه و سرانجام شکنجهگرانی که بهگفته برخی انقلابیون بیمار روانی بودند پرداختهایم.
شکنجههای ساواک
شلاق زنی
به جرأت میتوان گفت بیش از ۹۰ درصد زندانیان این بازداشتگاه طعم این نوع شکنجه را چشیدهاند. شلاق زنی ابتداییترین روش شکنجهگران برای گرفتن اطلاعات از زندانی بوده است. البته مثل اینکه انقلابیها با این شکنجه بهاصطلاح پوست کلفت میشدهاند و مقاومت بیشتری در برابر بازجوییها نشان میدادند. معمولاً مقاومت هیچیک از زندانیان با این روش شکسته نمیشده. شلاقها انواع مختلف چرمی، سیمی وکابلی داشتهاند و ضربه آنها زخمهای عمیق طولی را در بدن زندانی به جا میگذاشت. بعد از این شکنجه پانسمانی در کار نبود و در برخی موارد برای درد کشیدن بیشتر زندانی ر
"
فضای رعب و وحشت از دستگاه امنیتی کشور، قدرت هرگونه اظهارنظری را از مردم سلب میکرد. این نفوذ آن قدر شدید بود که برخی از مردم گمان میکردند حتی صحبتهای خصوصی و خانوادگی آنها نیز توسط ساواک شنود میشود.
اوریانا فالاچی، خبرنگار مشهور ایتالیایی، در مصاحبهای از شاه پرسیده بود: «وقتی در تهران میکوشم درباره شما حرف بزنم، مردم به سکوت ترسآلودی میگرایند. حتی جرأت نمیکنند نام شما را بر زبان بیاورند، چرا؟» پاسخ شاه به این پرسش جالب و قابل تأمل بود. او شانهای بالا انداخت و گفت: «تصور میکنم بهدلیل نهایت احترام. البته درخصوص اقتدار، من انکار نمیکنم؛ زیرا از جهتی درست است، اما توجه کنید برای انجام اصلاحات نمیتوان مقتدر نبود.»
با این حال شاه خوب میدانست که این اخبار شکنجههای مخوف رژیم بود که بیش از هر چیزی رعب و وحشت را در جامعه حاکم میکرد و باعث امتناع مردم از سخن گفتن درباره او میشد.
در حقیقت ستایش «نارسیسوار» شاه، توهمی بود که ریشه در یک واقعیت تلخ داشت. امروزه اسناد و مدارک پرشماری از نحوه بازجوییهای دستگاه امنیتی رژیم شاه در دست است که ریشههای این بهگفته او، «احترام» را آشکار میکنند.
21-12 (1)
بهزاد نبوی و احمد توکلی، از مشهورترین انقلابی هایی که توسط ساواک شکنجه شدند
در این پرونده به واکاوی ساختار ساواک، شکنجههایی که در مورد برخی از مشهورترین چهرههای انقلابی در کمیته مشترک ضدخرابکاری ساواک انجام شده و سابقه و سرانجام شکنجهگرانی که بهگفته برخی انقلابیون بیمار روانی بودند پرداختهایم.
شکنجههای ساواک
شلاق زنی
به جرأت میتوان گفت بیش از ۹۰ درصد زندانیان این بازداشتگاه طعم این نوع شکنجه را چشیدهاند. شلاق زنی ابتداییترین روش شکنجهگران برای گرفتن اطلاعات از زندانی بوده است. البته مثل اینکه انقلابیها با این شکنجه بهاصطلاح پوست کلفت میشدهاند و مقاومت بیشتری در برابر بازجوییها نشان میدادند. معمولاً مقاومت هیچیک از زندانیان با این روش شکسته نمیشده. شلاقها انواع مختلف چرمی، سیمی وکابلی داشتهاند و ضربه آنها زخمهای عمیق طولی را در بدن زندانی به جا میگذاشت. بعد از این شکنجه پانسمانی در کار نبود و در برخی موارد برای درد کشیدن بیشتر زندانی ر
"
۱.۷k
۲۳ آبان ۱۴۰۲
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.