رمان ارباب من پارت: ۴۷

_ مثل سیبیه که از وسط به دو قسمت تقسیم کردن
_ آره
_ از کجا پیداش کردی؟
_ پیداش نکردم، خریدمش

با صداهایی که شنیدم خواستم چشمام رو باز کنم اما منصرف شدم!
پیشونیم خیلی میسوخت اما به روی خودم نیاوردم تا ببینم چی میگن

_ بهراد نگو که هنوزم با اون مردتیکه کار میکنی و ارتباط داری!
_ من از اولشم با اون کار نمیکردم
_ به هرحال همین که از کارش خبر داری و چیزی نمیگی، خودش یه جُرمه!

بهراد پوفی کشید و با لحن کلافه ای گفت:

_ کارای اونا به من ربطی نداره و درضمن من کامل ارتباطم رو باهاشون قطع کردم
_ اون دخترای بی گناهی که میفرستنشون اونور چی؟
_ سزای فرار کردن از خونه همینه
_ چرت نگو بهراد

بهراد یکم مکث کرد و بعد گفت:

_ خوبه از من کوچیکتری و ادای داداش بزرگترها رو درمیاری فرهاد!

پس اون فرهادی که هی به اکرم خانم میگفت بهش زنگ بزنه، داداش کوچیکترشه!

_ یه روزی برات دردسر میشه ها، میدونی اگه بفهمن تو از یه همچین باندی خبر داشتی و...

بهراد حرفش رو قطع کرد و گفت:

_ مرسی از کمکت، حالا میتونی بری
_ خیلی خب اصلا به من چه بابا
_ آفرین
_ این دختره رو از هم باند پیداش کردی؟
_ بله و خریدمش

دوباره سکوت حکم فرما شد که اون پسره فرهاد گفت:

_ حالا چرا سرش شکسته بود؟
_ من شکستم

صداش پر از تعجب شد و گفت:

_ شوخی میکنی!
_ نه
_ من فکر کردم چون شبیه یلدائه آوردیش اینجا
_ آره خب دلیلم همینه
_ پس چرا اذیتش میکنی؟
_ چون لجباز و سرکشه

دندونام رو روی هم فشار دادم تا از حرص چیزی نگم که فرهاد حرف دلم رو زد و گفت:

_ دختره رو خریدیش و قطع به یقین به زور آوردیش اینجا، تازه کتکشم زدی بعد انتظار داری سرکش نباشه؟
_ آره و از شبی که بهش تجاوز کردم سرکش تر هم شد!

اینبار فرهاد با بهت وصدای خیلی بلند گفت:

_ باورت نمیکنم بهراد، تو کِی انقدر عوض شدی؟