مگر نگفتی هر چه به تو بگويم كه دوستت دارم،

مگر نگفتی هر چه به تو بگويم كه دوستت دارم،
باز هم مي خواهی كه تكرار كنم؟
پس برايت می نويسم، اين جوري بهتر است. اين حرف ها را مي خوانى و باز هم می خوانى و اگر دلت خواست، باز هم می خوانى.
حرف هاى من با تو تمامی ندارد. منتها، چيزی به يادم آمد كه ناچارم مي كند، اين ها را همين جا درز بگيرم و ديگر بيش از اين برايت ننويسم.
می دانى چيست؟
يادم آمد آن جمله يی را كه دوست دارى من هميشه برايت تكرار كنم، تو حتی يك بار هم به من نگفته ای! باشد طلب من!