تهیونگ و دختر رزمی پوش ۳۲

۱ ماه بعد . سو : حوصله ام خیلی سر رفته بود برای همین رفتم به سمت اتاق پادشاه . ندیمه : شما حق ندارید وارد اتاق پادشاه بشید . سو : فقط چند ثانیه میرم داخل و با پادشاه صحبت میکنم و میام بیرون . ندیمه اجازه ندارید برید داخل این دستور شخص پادشاه هست . سو : میخواستم برگردم و به اتاقم برم 😔که ناگهان در اتاق پادشاه باز شد . امیدوار به پادشاه نگاه کردم که اومد و از کنارم رد شد . عالیجناب لطفا صبر کنید . تهیونگ : ملکه با صدای اروم و با بغضش بهم گفت صبر کنم ولی بهش اهمیت ندادم و به راه رفتنم ادامه دادمسو : خواهش میکنم🙏😔 . تهیونگ : این دفعه سر جام ایستادم و برگشتم و گفتم من زیاد زمان ندارم سریع حرفتو بزن میخوام برم . سو : عالیجناب چرا با من اینطور رفتار میکنید . تهیونگ : من اونقدر وقت اضافه ندارم که بهخوام برای تو حرومش کنم بعد حرکت کردم 😠😠😠😠😠😠سو : وقتی پادشاه باهام اینطور صحبت کرد احساس کردم حقیر ترین ادم روی زمین هستم .😥😞😔 . با چشمانی گریون شروع کردم به راه رفتن . تصمیم گرفتم به پشت بام قصر برم برم و خودم رو پرت کنم پایین . به ندیمه هام به دروغ گفتم که میخوام برم هوا بخورم و دنبالم نیان . ۱ ساعت بعد . سو : پله ها به قدری زیاد بود که ک حتی نمیتونستی طبقه اول رو ببینی . بالاخره رسیدم به پشت بام قصر ، همونجایی که بالاترین طبقه قصر بود . تصمیم گرفتم خط زندگیم رو همینجا نگه دارم و نزارم بیشتر از این زندگیم خط خطی بشه ‌. رفتم روی سکوه ایستادم خواستم خودم رو پرت کنم
پایین . همینکه خواستم بیوفتم یک نفر من رو از پشت گرفت و از روی سکوه اوردم پایین . برگشتم و بهش نگاه کردم ، اون فردی که منو نجات داد سر تا پاهاش رو لباسی سیاه پوشیده بود و با یک ماسک که صورتش رو میپوشوند رو دیدم . سیاه پوش : این کار رو نکن تو برای من اینقدر ارزش داری که هیچ برات اینقدر ارزش ندارن .
فعلا همینا رو داشته باشید چهار تا پارت گذاشتم