ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺒﯿﻨﯽ
ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻋﻄﺮ ﺗﻮ ﺩﺭ ﻋﻤﻖ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎ ﺟﺎﺭﯼ ﺍﺳﺖ
ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻋﮑﺲ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺑﺮﻕ ﺷﯿﺸﻪ ﻫﺎ ﭘﯿﺪﺍﺳﺖ
ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺟﺎﯼ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺟﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺳﺒﺰ ﺍﺳﺖ
ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺒﯿﻨﯽ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﺩﯾﻮﺍﺭ
ﺟﻮﺍﺏ ﻣﯽ ﺷﻨﻮﻡ
ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺒﯿﻨﯽ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺗﻮ
ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﻫﺮﭼﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺳﺖ
ﻏﺒﺎﺭ ﺳﺮﺑﯽ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺑﺎﻝ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ
ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺒﯿﻨﯽ ﺩﻝ ﺭﻣﯿﺪﻩ ﻣﻦ
ﺑﺠﺰ ﺗﻮ ﯾﺎﺩ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ
ﻏﺮﻭﺏ ﻫﺎﯼ ﻏﺮﯾﺐ
ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺍﻕ ﻧﯿﺎﺯ
ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺳﺎﮐﺖ ﻭ ﻏﻤﮕﯿﻦ
ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﺍﺳﺖ
ﺩﻭ ﭼﺸﻢ ﺧﺴﺘﻪ ﻣﻦ
ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺍﻣﯿﺪ ﻋﺒﺚ
ﺩﻭ ﺷﻤﻊ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺟﺎﻥ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﺍﺳﺖ
ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺒﯿﻨﯽ