عمریست با عنایت تو گریه می کنم

عمریست با عنایت تو گریه می کنم

بابا چه بی وفا شده دنیای بعد تو

هر سال فاطمیه دلم شور می زند

از یاد رفت «آل محمد» به راحتی

در بین کوچه های مدینه شهید شد

جان می‌دهم برای علی، یا علی مدد

آقای من! مصیبت تو فرق می کند

لطمه زنان به چهره رسیدند حورها

گل که پرپر شد شمیمش را همه حس می‌کنند

کُشتی مرا با گریه هایت کَلِّمینِی!

حالا میان رفتن و ماندن مردد است!

آئینه دار ام ابیها صبور باش

آن شب میان هاله ای از ابر و دود رفت