روزگار قرار ندارد

روزگار قرار ندارد
و دلِ مضطربِ من نیز ...!

می‌رسم به این فراز ...

مَتیٰ نَنْتَقِعُ مِنْ عَذْبِ
مائِکَ فَقَدْ طالَ الصَّدی ...
(... تشنگی‌مان طولانی شده!)

راستی ...
نیامدنت عجب دردی شده!
مگر در زمین دردی هم بوده؛
که هزار سال طول کشیده باشد ...؟

چقدر بی‌تابم ...
خیلی وقت است؛
که حتی یک جرعه هم از یادت سر نکشیده‌ام!
و تمامِ جانم خشک شده ...

دیگر جوانه‌ای، میان قلبم، سبز نمی‌شود!
جوانه‌هایی از جنس مِهر، گذشت،
صداقت، تواضع و آرامش ...

راستش را بخواهی؛
مثل زمینی قحطی زده، ترک برداشته‌ام!

چقدر تَلَظّی‌مان طول کشید
و غافل بودیم ...!
#اللهم_عجل_الولیک_الفرج