حمید رسایی: برخی از کاربران شبکه های مجازی ام، این پیام ر
حمید رسایی: برخی از کاربران شبکه های مجازی ام، این پیام را برایم ارسال کرده اند و احتمالا برای شما هم ارسال کرده باشند.
پاسخی دادم که آن را منتشر می کنم تا احتمالا اگر عزیز دیگری قصد ارسال این پیام را دارد، خود را به زحمت نیندازد.
پیامک دریافتی:
هموطن اصولگرای من،
دلگیر نباش و خشم را فراموش کن.
ما با دستانی بسته،
با یارانی در حبس،
با رهبرانی ممنوع التصویر،
با کاندیداهای رد صلاحیت شده،
در این انتخابات پیروز شدیم.
با خشم بسیار تو و آن لحن عجیبت،
که از میان ما مبارز می طلبیدی،
ما وارد صحنه شدیم.
و بدون هیچ ابزاری و یا حمایت از جانب نهادهای قدرت رای دادیم،
و پیروز شدیم.
اما تو از ما نترس،
چون ما برای انتقام گرفتن نیامدیم.
چون ما برای وحشت نیامده ایم.
چون ما تو را در خلوت زندگیت نخواهیم آزرد،
و در ملا عام به باد کتک نمیگیریم.
چون ما شوکر برقی و باتوم نداریم
بلکه
ما آمده ایم برای آزادی و برای آرامش.
ما معتقدیم ایران متعلق به همه ایرانیان است.
جواب ارسالی من:
دوست عزیزم سلام
نمی دانم آیا می دانید که چرا مردم درباره بزرگان شما چنین تصوری پیدا کرده اند؟!
اما به نظرم تواضع می فرمایید،
کاندیداهای شما دستانشان باز بود که چند ده میلیارد برای تبلیغات در تهران خرج کردند،
یارانی که فکر می کنید در حبس هستند، سونا و جکوزی و لب دریای شان ترک نمی شود،
رهبران ممنوع التصویرتان هم که تمام ظرفیت شبکه های مجازی و ماهواره ها در خدمتشان بود،
اتفاقا ما با شما هموطنان عزیزمان سر جنگ نداریم و تاکنون هم از صف شما «هل من مبارز» نطلبیده ایم.
بلکه خون دل خوردیم تا سران کودتا و فتنه و عوامل آنها که وقتی رأی نمی آوردند، بانک و اتوبوس و مسجد و پایگاه بسیج آتش می زدند را آرام کردیم
و به آنها "فهماندیم" که دمکراسی و تن دادن به نتیجه "انتخابات" آدابی دارد.
حتی مجبور شدیم برایشان کلاس عملی بگذاریم و در انتخابات ریاست جمهوری ۹۲ با اینکه فرد منتخب، 0/7 درصد بیشتر رأی داشت، به او تبریک گفتیم و در عمل هم به این جماعت فهماندیم که وقتی کسی رأی نمی آورد، نباید از این رفتارهای تخریبی داشته باشد.
الحمدلله موفق هم بودیم. چون الان شاهدیم که در اکثر شهرها و استانها علیرغم رأی نیاوردن اصلاح طلبان و اعتدالی ها، وابستگان به سران فتنه و کودتا، مشکلی پیش نیاورده اند اما در تهران به دلیل احتمال فتنه اکبر، میدان را واگذار کردیم تا مال و جان مردم تهران در امان بماند.
ما درباره کاندیداهایی که به اسم اصلاحات و اعتدال رأی آورده اند چنین تصوری نداریم که آنها برای انتقام و وحشت و آزار و اذیت دیگران آمده اند.
اگر آنها درباره خود چنین برداشتی دارند، به خودشان و رفتاری که دوستان قبلی شان داشته اند، برمی گردد.
انکار نمی کنم که البته از یک چیز می ترسیم.
و آن اینکه رییس جمهور اعتدالی هم همین طور سخن می گفت، اما طور دیگری عمل کرد.
می گفت من با کلید آمدم نه داس، بعدا معلوم شد با کلید انبار داس آمده.
می گفت ادب مرد به ز دولت اوست، اما تاکنون 50 صفت توهین آمیز به منتقدانش داده است.
می گفت آمده ام تا هم چرخ کارخانه ها بچرخد و هم چرخ سانترفیوژها، ولی فعلا هر دو چرخ، پنچر است.
راستش را بخواهید وقتی ادعا می کنید که برای این کارها نیامده اید، کمی می ترسیم که نکند شما هم مثل آقای روحانی می گویید برای این کارها نیامده اید، اما مثل او عمل کنید و مثل او مشهور شوید به دولت راستگویان...
راستی ما هم معتقدم ایران برای همه ایرانیان است، اما نمی دانم چرا از آن جنس دوستانتان که شعار می دادند «نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران» هیچ کس در صف مدافعان حرم که امنیت امروز ایران را به ارمغان آورده اند، دیده نمی شوند.
پاسخی دادم که آن را منتشر می کنم تا احتمالا اگر عزیز دیگری قصد ارسال این پیام را دارد، خود را به زحمت نیندازد.
پیامک دریافتی:
هموطن اصولگرای من،
دلگیر نباش و خشم را فراموش کن.
ما با دستانی بسته،
با یارانی در حبس،
با رهبرانی ممنوع التصویر،
با کاندیداهای رد صلاحیت شده،
در این انتخابات پیروز شدیم.
با خشم بسیار تو و آن لحن عجیبت،
که از میان ما مبارز می طلبیدی،
ما وارد صحنه شدیم.
و بدون هیچ ابزاری و یا حمایت از جانب نهادهای قدرت رای دادیم،
و پیروز شدیم.
اما تو از ما نترس،
چون ما برای انتقام گرفتن نیامدیم.
چون ما برای وحشت نیامده ایم.
چون ما تو را در خلوت زندگیت نخواهیم آزرد،
و در ملا عام به باد کتک نمیگیریم.
چون ما شوکر برقی و باتوم نداریم
بلکه
ما آمده ایم برای آزادی و برای آرامش.
ما معتقدیم ایران متعلق به همه ایرانیان است.
جواب ارسالی من:
دوست عزیزم سلام
نمی دانم آیا می دانید که چرا مردم درباره بزرگان شما چنین تصوری پیدا کرده اند؟!
اما به نظرم تواضع می فرمایید،
کاندیداهای شما دستانشان باز بود که چند ده میلیارد برای تبلیغات در تهران خرج کردند،
یارانی که فکر می کنید در حبس هستند، سونا و جکوزی و لب دریای شان ترک نمی شود،
رهبران ممنوع التصویرتان هم که تمام ظرفیت شبکه های مجازی و ماهواره ها در خدمتشان بود،
اتفاقا ما با شما هموطنان عزیزمان سر جنگ نداریم و تاکنون هم از صف شما «هل من مبارز» نطلبیده ایم.
بلکه خون دل خوردیم تا سران کودتا و فتنه و عوامل آنها که وقتی رأی نمی آوردند، بانک و اتوبوس و مسجد و پایگاه بسیج آتش می زدند را آرام کردیم
و به آنها "فهماندیم" که دمکراسی و تن دادن به نتیجه "انتخابات" آدابی دارد.
حتی مجبور شدیم برایشان کلاس عملی بگذاریم و در انتخابات ریاست جمهوری ۹۲ با اینکه فرد منتخب، 0/7 درصد بیشتر رأی داشت، به او تبریک گفتیم و در عمل هم به این جماعت فهماندیم که وقتی کسی رأی نمی آورد، نباید از این رفتارهای تخریبی داشته باشد.
الحمدلله موفق هم بودیم. چون الان شاهدیم که در اکثر شهرها و استانها علیرغم رأی نیاوردن اصلاح طلبان و اعتدالی ها، وابستگان به سران فتنه و کودتا، مشکلی پیش نیاورده اند اما در تهران به دلیل احتمال فتنه اکبر، میدان را واگذار کردیم تا مال و جان مردم تهران در امان بماند.
ما درباره کاندیداهایی که به اسم اصلاحات و اعتدال رأی آورده اند چنین تصوری نداریم که آنها برای انتقام و وحشت و آزار و اذیت دیگران آمده اند.
اگر آنها درباره خود چنین برداشتی دارند، به خودشان و رفتاری که دوستان قبلی شان داشته اند، برمی گردد.
انکار نمی کنم که البته از یک چیز می ترسیم.
و آن اینکه رییس جمهور اعتدالی هم همین طور سخن می گفت، اما طور دیگری عمل کرد.
می گفت من با کلید آمدم نه داس، بعدا معلوم شد با کلید انبار داس آمده.
می گفت ادب مرد به ز دولت اوست، اما تاکنون 50 صفت توهین آمیز به منتقدانش داده است.
می گفت آمده ام تا هم چرخ کارخانه ها بچرخد و هم چرخ سانترفیوژها، ولی فعلا هر دو چرخ، پنچر است.
راستش را بخواهید وقتی ادعا می کنید که برای این کارها نیامده اید، کمی می ترسیم که نکند شما هم مثل آقای روحانی می گویید برای این کارها نیامده اید، اما مثل او عمل کنید و مثل او مشهور شوید به دولت راستگویان...
راستی ما هم معتقدم ایران برای همه ایرانیان است، اما نمی دانم چرا از آن جنس دوستانتان که شعار می دادند «نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران» هیچ کس در صف مدافعان حرم که امنیت امروز ایران را به ارمغان آورده اند، دیده نمی شوند.
۲.۰k
۱۰ اسفند ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۵)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.