پارت ۱

پارت ۱
باکوگو:
داشتم بدترین کابوس عمرم رو می‌دیدم نمیتونم بهش فکر نکنم قلبم آروم نمیگیره طوری که ایزوکو نگاه میکرد با اون چشم های مهربونش که داشت اشک می‌ریخت نگاه های گرمش لباس فرم راهنمایی تنش بود کابوس من این بود ایزوکو ٱمده بود برای خداحافظی با من می‌گفت ببخشید کاچان دیگه نمی تونم پیشت باشم
باکوگو : چی داری میگی نفله کجا میخوای بری
دکو : شاید دیگه منو نتونی ببینی
باکوگو : تو مردی ( داره گریه می‌کنه باکوگو )
دکو : آره کاچان ٱمدم فقط با تو خداحافظی کنم دلم برات تنگ میشه
باکوگو : نه نه چی داری میگی حتماً داری شوخی میکنی
دکو : کاچان من شوخی نمی کنم ببخشید این واقعیت
باکوگو : نه تو از پیشم نمیری نه
دکو : آره مجبورم برم منو ببخش کاچان
بعد از اون حرفا پیشونیم رو بوسید آروم ازم دور شد هر چقدر میرفتم بهش نمی رسیدم خدارو شکر از خواب پریدم صبر نکنه این خواب واقعی باشه نکنه ایزوکو مرده سریع رفتم تو اتاق ایزوکو دیدم خوابیده قلبم آروم گرفت رفتم کنار تختش نشستم پتو رو روش کشیدم دستم رو گذاشتم رو سرش سرش رو ناز کردم دلم میخواد بغلش کنم ولی بیدار میشه برای همین لپش رو بوسیدم تا اینکه چشماش رو

نویسنده: https://wisgoon.com/15_gfj