بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
شهادت مظلومانه حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام تسلیت باد.
آن حضرت فرمودند : عَجَبٌ لِمَن يَتَفَكَّرُ في مَأكولِهِ كَيفَ لا يَتَفَكَّرُ في مَعقولِهِ ، فيُجَنِّبَ بَطنَهُ ما يُؤذيهِ ، و يُودِعَ صَدرَهُ ما يُردِيهِ - در شگفتم از كسى كه درباره خوراك جسم خود مى انديشد چگونه درباره خوراك فكر خود نمى انديشد؟ شكمش را از آنچه زيانبار است پرهيز مى دهد، اما در سينه خود چيزهايى مى سپارد كه مايه نابوديش مى شود.(بحار الانوار ج ۱ ص ۲۱۸)
انسان هم جسمش غذا لازم دارد و هم روحش و خداوند متعال برای هرکدام غذای پاک و پاکیزه و مفید آفریده و آماده کرده و معرفی نموده است.
فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسانُ إِلى طَعامِهِ - پس انسان باید به طعامش بنگرد.(سوره عبس آیه 24)
پس انسان موظف است در هر یک از غذای جسم و روح دقت کند.
1 - دقت در غذای جسم :
منظور از نگاه کردن به معنای دقت و اندیشه در ساختمان این مواد غذائى ، و اجزاء حیاتبخش آن ، و تاثیرات شگرفى که در وجود انسان دارد و اندیشه در خالق آنها و سپس انتخاب غذای پاک و حلال و مراعات کردن آداب آن می باشد.
2 - دقت در غذای روح :
یعنی بداند که چه علمی نافع و مفید روح و روان و عقل و قلب او می باشد و از چه منبعی باید این علم صحیح را بدست آورد (کتاب و سنت معتبر )
زید شحّام گویداز امام باقر(علیه السلام) پرسیدم و عرض کردم کهدر این آیه -فَلْیَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَی طَعَامِهِ، - منظور از غذا چیست؟ فرمودعلم وی است که باید ببیند از چه کسی آن را فرا می‌گیرد.(اصول کافی، ج۱، ص۴۹)
اگرچه غذای جسم و روح هرکدام مهم است و تاثیر متقابل دارند
تن زجان و جان ز تن مستور نیست
لیک تن را دید جان دستور نیست
ولی اهمیت غذای روح خیلی بیشتر می باشد چون شکل دهنده شخصیت انسان است بنابراین انسان باید بیشتر از غذای جسم، به غذای روح اهمیت داده و مواظب و مراقب واردات عقل و قلب از طریق چشم و گوش و قوه خیال و قوای داخلی و ظاهری باشد یعنی به هر چیزی، گوش ندهد و هر چیز مسموع و شنیده شده را باور نکند و به هرچیزی نگاه نکند مخصوصا قوه خیالش را با افکار گسسته و پریشان و بیهوده مشغول نکند چون نباید این روح و قلب لطیف و ظریف و امانت الهی را آلوده کرد.
این جان عاریت که به حافظ سپرده دوست
روزی رُخش ببینم و تسلیم وی کنم.
اللهم عجل لولیک الفرج
شهادت مظلومانه حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام تسلیت باد.
آن حضرت فرمودند : عَجَبٌ لِمَن يَتَفَكَّرُ في مَأكولِهِ كَيفَ لا يَتَفَكَّرُ في مَعقولِهِ ، فيُجَنِّبَ بَطنَهُ ما يُؤذيهِ ، و يُودِعَ صَدرَهُ ما يُردِيهِ - در شگفتم از كسى كه درباره خوراك جسم خود مى انديشد چگونه درباره خوراك فكر خود نمى انديشد؟ شكمش را از آنچه زيانبار است پرهيز مى دهد، اما در سينه خود چيزهايى مى سپارد كه مايه نابوديش مى شود.(بحار الانوار ج ۱ ص ۲۱۸)
انسان هم جسمش غذا لازم دارد و هم روحش و خداوند متعال برای هرکدام غذای پاک و پاکیزه و مفید آفریده و آماده کرده و معرفی نموده است.
فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسانُ إِلى طَعامِهِ - پس انسان باید به طعامش بنگرد.(سوره عبس آیه 24)
پس انسان موظف است در هر یک از غذای جسم و روح دقت کند.
1 - دقت در غذای جسم :
منظور از نگاه کردن به معنای دقت و اندیشه در ساختمان این مواد غذائى ، و اجزاء حیاتبخش آن ، و تاثیرات شگرفى که در وجود انسان دارد و اندیشه در خالق آنها و سپس انتخاب غذای پاک و حلال و مراعات کردن آداب آن می باشد.
2 - دقت در غذای روح :
یعنی بداند که چه علمی نافع و مفید روح و روان و عقل و قلب او می باشد و از چه منبعی باید این علم صحیح را بدست آورد (کتاب و سنت معتبر )
زید شحّام گویداز امام باقر(علیه السلام) پرسیدم و عرض کردم کهدر این آیه -فَلْیَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَی طَعَامِهِ، - منظور از غذا چیست؟ فرمودعلم وی است که باید ببیند از چه کسی آن را فرا می‌گیرد.(اصول کافی، ج۱، ص۴۹)
اگرچه غذای جسم و روح هرکدام مهم است و تاثیر متقابل دارند
تن زجان و جان ز تن مستور نیست
لیک تن را دید جان دستور نیست
ولی اهمیت غذای روح خیلی بیشتر می باشد چون شکل دهنده شخصیت انسان است بنابراین انسان باید بیشتر از غذای جسم، به غذای روح اهمیت داده و مواظب و مراقب واردات عقل و قلب از طریق چشم و گوش و قوه خیال و قوای داخلی و ظاهری باشد یعنی به هر چیزی، گوش ندهد و هر چیز مسموع و شنیده شده را باور نکند و به هرچیزی نگاه نکند مخصوصا قوه خیالش را با افکار گسسته و پریشان و بیهوده مشغول نکند چون نباید این روح و قلب لطیف و ظریف و امانت الهی را آلوده کرد.
این جان عاریت که به حافظ سپرده دوست
روزی رُخش ببینم و تسلیم وی کنم.
اللهم عجل لولیک الفرج
۱.۹k
۲۲ مرداد ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.