حقیقت، یکه و تنها در بیابان سوزان در میان حلقه ای از شمشی

حقیقت، یکه و تنها در بیابان سوزان در میان حلقه ای از شمشیر و نیزه که هر لحظه تنگ تر می شد و بدنش را به خونش خضاب می کرد...
تنها گناهش این بود که آمده بود تا درخت عقل و انسانیت را در برابر خنجر های بی امان امویان و شیاطین دیگر سر پا نگه دارد.
۱۳۸۴ سال از آن روز می گذرد
اما ما شیعیان هر سال در ایام محرم آن وقایع را یادآوری می کنیم تا به یاد داشته باشیم آیینی که اکنون به ما رسیده در تندبادهای تاریخ چگونه حفظ شده و همچنین همواره بدانیم اگر در برابر پیچیدگی روزگار و توالی حوادث سست شویم بار دیگر ناگزیر برای حفظ دین مردان حق در خون خود خواهند غلتید.