قسم ها

ﻣﻦ ﭘﺮ ﺍﺯ ﯾﺎﺩ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻢ، ﺗﻮﻣﺮﺍ ﯾﺎﺩﺕ ﻧﯿﺴﺖ
ﻣﻦ ﻫﻤﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺩﻝ ﺑﺴﺖ، ﭼﺮﺍ ﯾﺎﺩﺕ ﻧﯿﺴﺖ
ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﺎﻓﺘﻪ ﯼ ﻣﻮﯼ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻭﺍ ﮐﺮﺩﻩ
ﻣﻦ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ، ﯾﺎﺩﺕ ﻧﯿﺴﺖ
ﺁﻥ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻭ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﺑﻪ ﻭﻟﯽ ﻋﺼﺮ ﻭ ﻏﺮﻭﺏ
ﺳﺮﺧﯽ ﺁﻥ ﮔﻞ ﻭ ﮔﺮﻣﺎﯼ ﻫﻮﺍ ﯾﺎﺩﺕ ﻧﯿﺴﺖ
ﻋﻬﺪ ﺑﺴﺘﯿﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﻗﯿﺎﻣﺖ ﺑﺎﺷﯿﺪ
ﺁﻥ قسم هاﯼ ﺩﺭﻭﻏﯿﻦ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﯾﺎﺩﺕ ﻧﯿﺴﺖ
ﻧﻪ ﺗﻮ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﯼ ﻭ ﻧﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻣﺜﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﻣﻦ
ﻣﺎ ﺩﻭ ﻗﻮ، ﻋﺎﺷﻖ ﻭ ﺁﺯﺍﺩ ﻭ ﺭﻫﺎ.. ﯾﺎﺩﺕ ﻧﯿﺴﺖ
ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪﻡ ،ﺗﻮ ﺑﻪ ﮔﻞ ﭘﯿﺮﻫﻦ ﺍﺕ
ﮔﻞ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮﯼ ﺳﺮﺑﻪ ﻫﻮﺍ ﯾﺎﺩﺕ ﻧﯿﺴﺖ

ﭘﺸﺖ ﭘﺎﯾﺖ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺭﻓﺘﯽ ﺑﺪﻧﻢ ﺑﯽ ﺣﺲ ﺷﺪ
ﻣﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﭼﻮ ﺩﺭﺧﺘﯽ ﺳﺮ ﭘﺎ ﯾﺎﺩﺕ ﻧﯿﺴﺖ

ﻣﻮ ﺑﻪ ﻣﻮ ﻣﻦ ﺷﺐ ﮔﯿﺴﻮﯼ ﺗﺮﺍ ﯾﺎﺩﻡ ﻫﺴﺖ
ﺗﻮ ﻭﻟﯽ ﯾﮏ ﺧﻂ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻫﺎ ﯾﺎﺩﺕ ﻧﯿﺴﺖ
ﻭﺍﯼ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺧﺪﺍ ﺣﺎﻓﻈﯽ ﺍﺕ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ
ﺭﻭﺯﯼ ﺍﯾﻦ ﺗﻠﺦ ﺗﺮﯾﻦ ﺭﻭﺯ ﺧﺪﺍ ﯾﺎﺩﺕ ﻧﯿﺴﺖ