آن شامه غیبی که نسیم غیبی را استشمام میکند و در انبیا

آن شامهٴ غیبی که نسیم غیبی را استشمام می‏کند و در انبیا (علیهم‏السلام) وجود داشت، در علی (علیه‏السلام) نیز بود. وقتی برادران یوسف از مصر حرکت کردند و پیراهن وی را به همراه خود آوردند، در فاصلهٴ چندین فرسنگی، حضرت
یعقوب (علیه‏السلام) با قاطعیت و تأکید فرمود: من نسیم و بوی یوسف را استشمام می‏کنم: ﴿إنّی لأجد ریح یوسف لولا أن تفنّدون﴾.
شامه‏ای که از غیب می‏بوید، شامه‏ای مُلکی و مادی نیست، چنان که نبوّت نیز مربوط به عالم طبیعت و مُلک نیست و تنها با حسّ بویایی ملکوتی می‏توان نبوّت را که امری غیبی است، تشخیص داد.
علی (علیه‏السلام) سپس می‏فرماید: من هنگام نزول وحی بر پیامبر، صدای نالهٴ شیطان را می‏شنیدم؛ به رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) عرض کردم: این آهنگ و ناله ویژه شیطان از کجا به گوش می‏رسد؟
فرمود: این افسوس شیطان است که فهمید دیگر پرستش نمی‏شود؛ چون جایی که وحی و نبوت و رسالت حکومت کند، آنجا شیطان عبادت نمی‏شود: «ولقد سمعت رنّة الشیطان حین نزل الوحى علیه (صلی الله علیه و آله و سلم) فقلت: یارسول الله ما هذه الرنّة؟ فقال: هذا الشیطان قد أیس
من عبادته».
آنگاه فرمود: ای علی هر چه را من می‏بینم تو نیز می‏بینی و هر چه را من می‏شنوم تو نیز می‏شنوی، جز آن که تو پیامبر نیستی، لیکن وزیر من هستی و تو بر پایهٴ خیر استواری:
«إنّک تسمع ما أسمع وتری ما أری إلاّ أنّک لست بنبیٍّ ولکنّک لوزیر وإنّک علی خیر».



#شیعه
#اشهد_ان_علی_ولی_الله
#حضرت_علی
#امام_علی