سلام آقا جان!!

سلام آقا جان!!
محرم هم امد و رفت، دلم هوای کربوبلا داشت.راهی نشدم.به عشق حرم امام حسین علیه السلام سوی حرمت راهی می شوم.....
دلم به هوای حرمت دلتنگی کربلا را فراموش می کند
اقا جان منم آن زاءر بارانی ات.آهو نیستم اما دل تنگی دارم. آقا جان !ضامن آهو،به دادم میرسی؟؟؟؟ دخیل بسته ام به پنجره فولادت.''' ای هشتمین دردانه ی زهرا.....

آقا جان !اربعین گذشت باز هم نشد، که پای پیاده راهی شوم....و.......بازم کربوبلایی نشدم.!!؟؟؟!! اما باز همان سوی امید بر دلم نوری انداخت که مشهد را دارم....تربت کربلا از او گیرم.
حال که سوگوار رحلت رسول الله، پیامبر مهربانی هستیم دلتنگ قبه الخضرایم....اما بازم یاد مشهد می کنم که در صحن رضا موکب می زنیم السلام و علیک یا رحمه العالمین .....
اما چه بگویم از آقایی که در خانه ی خودش هم غریب بود..یا امام حسن مجتبی علیه السلام پسر ارشد مادر ..عاقبت در حرمت ذکر علی گویم ....وباز هم می گویم به امید ان روز در صحن آقای غریب برای امام مجتبی هم موکب می زنیم.......
وباز هم می رسم به غریب به ارض طوس ..
آخرش اقا عزاداریم را قبول می کنی!!!!
یاری مهدی موعود (عج)را نسیبم می کنی!!!!
آقا خودمانی می شود گفت:
آخر ماه صفر ،،کربلا را نسیبم می کنی!!

..ساعت 00:43 در دل شب و تنهایی ....به امید صبح امید صبح فرج....19/پاییز