🎶 15 اردیبهشت سال روز تولد
🎶 15 اردیبهشت سال روز تولد
استاد #غلامحسین_بنان
بنیان گذار انجمن موسیقی ایران
گرامی باد🕊 🎶
❣ 15 اردیبهشت سال روز تولد
استاد #غلامحسین_بنان
گرامی باد🕊 💚
✅ #زندگینامه:
غلامحسین بنان در اردیبهشت ۱۲۹۰ در تهران متولد شد. او تنها خواننده ایرانی است که از دهه 20 تا دهه ۵۰ در زمینه موسیقی ملی ایران فعالیت داشت. او عضو شورای موسیقی رادیو، استاد آوازهنرستان موسیقی تهران و بنیان‌گذار انجمن موسیقی ایران بوده است.
پدرش کریم خان بنان الدوله نوری و مادرش دختر شاهزاده رکن‌الدوله (برادر ناصرالدین شاه) بود. از شش سالگی به خوانندگی و نوازندگی ارگ و پیانو پرداخت و در این راه از راهنمایی های مادرش که پیانو را بسیار خوب می‌نواخت بهره‌ها گرفت، اولین استاد او پدرش بود و دومین استاد، مرحوم میرزا طاهر ضیاء ذاکرین رثایی و سومین استادش مرحوم ناصر سیف بوده‌اند.
از ماندگارترین ترانه های بنان می‌توان به آهنگ آذربایجان در دستگاه شور، آمدی جانم به قربانت در مایه بوسلیک، الهه ناز در مایه دشتی، بهار دلنشین در آواز اصفهان، بوی جوی مولیان در آواز اصفهان، تصنیف توشه عمر در دستگاه همایون، یار رمیده، می ناب، خاموش، مرا عاشقی شیدا در دستگاه سه گاه، من از روز ازل در دستگاه سه گاه ، نوای نی در آواز دشتی و سرود همیشه جاوید ای ایران در مایه دشتی اشاره کرد.
به تصریح همسرش، بنان بهترین اثر خود را «حالا چرا» و «کاروان» می‌دانست و می‌گفت: «کاروان را برای بعد از مرگم خوانده ام». اواخر عمر هم دلبستگی عجیبی به ترانه «رویای هستی» پیدا کرده بود تا آنجا که با این آهنگ می‌گریست.
غلامحسین بنان در ۸ اسفند ماه ۱۳۶۴، در بیمارستان ایرانمهر تهران درگذشت و بر خلاف وصیتش که مایل بود در گورستان ظهیرالدوله به خاک سپرده شود، در دهم اسفند، در امام زاده طاهر کرج به خاک سپرده شد.
❣
استاد #غلامحسین_بنان
بنیان گذار انجمن موسیقی ایران
گرامی باد🕊 🎶
❣ 15 اردیبهشت سال روز تولد
استاد #غلامحسین_بنان
گرامی باد🕊 💚
✅ #زندگینامه:
غلامحسین بنان در اردیبهشت ۱۲۹۰ در تهران متولد شد. او تنها خواننده ایرانی است که از دهه 20 تا دهه ۵۰ در زمینه موسیقی ملی ایران فعالیت داشت. او عضو شورای موسیقی رادیو، استاد آوازهنرستان موسیقی تهران و بنیان‌گذار انجمن موسیقی ایران بوده است.
پدرش کریم خان بنان الدوله نوری و مادرش دختر شاهزاده رکن‌الدوله (برادر ناصرالدین شاه) بود. از شش سالگی به خوانندگی و نوازندگی ارگ و پیانو پرداخت و در این راه از راهنمایی های مادرش که پیانو را بسیار خوب می‌نواخت بهره‌ها گرفت، اولین استاد او پدرش بود و دومین استاد، مرحوم میرزا طاهر ضیاء ذاکرین رثایی و سومین استادش مرحوم ناصر سیف بوده‌اند.
از ماندگارترین ترانه های بنان می‌توان به آهنگ آذربایجان در دستگاه شور، آمدی جانم به قربانت در مایه بوسلیک، الهه ناز در مایه دشتی، بهار دلنشین در آواز اصفهان، بوی جوی مولیان در آواز اصفهان، تصنیف توشه عمر در دستگاه همایون، یار رمیده، می ناب، خاموش، مرا عاشقی شیدا در دستگاه سه گاه، من از روز ازل در دستگاه سه گاه ، نوای نی در آواز دشتی و سرود همیشه جاوید ای ایران در مایه دشتی اشاره کرد.
به تصریح همسرش، بنان بهترین اثر خود را «حالا چرا» و «کاروان» می‌دانست و می‌گفت: «کاروان را برای بعد از مرگم خوانده ام». اواخر عمر هم دلبستگی عجیبی به ترانه «رویای هستی» پیدا کرده بود تا آنجا که با این آهنگ می‌گریست.
غلامحسین بنان در ۸ اسفند ماه ۱۳۶۴، در بیمارستان ایرانمهر تهران درگذشت و بر خلاف وصیتش که مایل بود در گورستان ظهیرالدوله به خاک سپرده شود، در دهم اسفند، در امام زاده طاهر کرج به خاک سپرده شد.
❣
۶.۱k
۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۸
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.