ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﺁﺭﺍﻡ ﻧﺒﻮد،ﺑﻐﺾ ﺑﻮﺩ،ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺑﻮﺩ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﺁﺭﺍﻡ ﻧﺒﻮد،ﺑﻐﺾ ﺑﻮﺩ،ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺑﻮﺩ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺎﻥ ﮔﺮﯾﻪ ﺍﯼ ﺯﺟﺮﺁﻭﺭ…
ﺗﻨﻬﺎ ﺧﻔﻘﺎﻥ ﺫﻫﻨﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﯾﺎﺩ ﺑﻮﺩ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﻫﻞ ﮐﺮﺩ…
ﻣﯿﺪﺍﻥ " ﺍﻟﺘﺤﺮﯾﺮ" ﺷﻠﻮﻍ ﺷﺪ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﭘﺎﺷﯿﺪ…
ﻣﺬﺍﻫﺐ ،ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﺑﻨﯿﺎﻥ ﺩﺭﻭﻍ ﺷﺪ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﮔﺎﻧﺪﯼ ﻣﯿﺎنِ ﺳﻪ ﺩﺧﺘﺮ،ﺑﯿﺨﯿﺎﻝ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪ...
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﺭﻋﻨﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﺎﻡ ﺳﻬﺮﺍﺏ،ﮐﺸﮏ ﻣﯽ ﺳﺎﺑﯿﺪ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﺯَﺭﻭَﺭﻕ،ﻓﺮﯾﺪﻭﻥ ﺭﺍ ﺑﺴﺨﺘﯽ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﮔﺮﻓﺖ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ "ﻧﺪﺍ" ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺣﻤﺎﻡ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﺩﻭﺵ ﮔﺮﻓﺖ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ " ﺁﻟﻦ ﭘﻮ" ﻣﺴﺖ ﺩﺭ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺑﯿﻬﻮﺵ ﺷﺪ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ "ﻫﻠﻦ" ﺩﺭ ﻧﻄﻔﻪ ﮐﻮﺭ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﻭ ﮐﺮ ﺍﺯ ﮔﻮﺵ ﺷﺪ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ " ﻫﮕﻞ" ﺩﺭ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﺍﺵ ﺍﺯ ﺭﻭﺡ ﺣﺮﻓﯽ ﺯﺩ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ "ﻓﺮﻫﺎﺩ" ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﻭ شکستنِ ﮐﻮﻩ ﺩﻡ ﻣﯿﺰﺩ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ " ﺷﺮﻭﻭﺩ" ﺑﻮﺩ، ﺭﺍﺑﯿﻦ ﻫﻮﺩ ﺑﻮﺩ، ﻣﺎﺭﯾﺎ ﻏﻢ ﻧﺪﺍﺷﺖ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ " ﭘﻮﺷﮑﯿﻦ" ﺷﺎﻋﺮ ﺩﺭ ﺩﻭﺋﻞ ﺑﺮﺍﯼ ﻋﺸﻖ ﺍﺵ ﮐﻢ ﻧﺰﺍﺷﺖ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ " ﻓﺮﻭﯾﺪ" ﺗﻮﯼ ﺧﻮﺍﺏ ،ﻧﺎﺧﻮﺩﺁﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺣﺮﻑ ﮐﺸﯿﺪ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ "ﮐﺎﻭﻝ" ﯾﮑﺪﻓﻪ ﭘﺸﺖ ﺟﻮﺧﻪ ﯼ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﭘﺮ ﮐﺸﯿﺪ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ " ﺑﯿﺴﻤﺎﺭﮎ" ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻫﻔﺖ ﻫﻔﺘﻪ ﺍﺗﺮﯾﺶ ﺭﺍ ﭘﺲ ﮔﺮﻓﺖ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ " ﮔﻮﮔﻦ" ﺑﺮ ﺁﻏﻮشِ ﺟﻨﮕﻞ،ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﺮ ﮔﺮﻓﺖ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ " ﺭﺍﺳﭙﻮﺗﯿﻦ" ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﻣﻠﮑﻪ،ﺩﺯﺩﮐﯽ ﺧﻮﺩ ﺍﺭﺿﺎﯾﯽ ﮐﺮﺩ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ "ﮐﺎﻓﮑﺎ" ﺩﺭ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﺴﺦ،ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﺣﺸﺮﻩ ﺭﺍﺿﯽ ﮐﺮﺩ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ " ﺑﺎﻟﻔﻮﺭ" ﺍﻋﻼﻣﯿﻪ ﺷﺪ،ﯾﻬﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻓﻠﺴﻄﯿﻦ،ﻭﻋﺪﻩ ﺩﺍﺩ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ " ﺁﺩﻭﻟﻒ" ﺳﺮﺟﻮﺧﻪ ﺑﻮﺩ،ﺟﻬﺎﻥ ﻭﺣﺸﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺩﺍﺩ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ "ﻫﺎﻭﺍﺭﺩ" ﻣﻌﺒﺪ ﺗﻮﺗﻦ ﺧﺎﻣﻮﻥ ﺭﺍ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﮔﺘﺴﺒﯿﻪ ﺑﺰﺭﮒ، ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺍﻭﺝ ﺟﺎﺯ ﺭﺍ ﺁﻏﺎﺯ ﮐﺮﺩ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﻭﺍﻟﻨﺘﯿﻨﻮ ﺳﻮﭘﺮ ﺍﺳﺘﺎﺭ ﺷﺪ،ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﻣﺮﺩ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ "ﻟﻮﺭﮐﺎ" ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺑﻮﺩ،ﻋﺸﻘﻪ ﮐﻮﻟﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﯾﺎﺩ ﺑﺮﺩ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ "ﻭﻭﻟﻒ" ﺩﺭ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﯼ ﺍﻓﮑﺎﺭﺵ ﻏﺮﻕ ﺷﺪ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ "ﺍﺩﯾﺴﻮﻥ" ﺍﺯ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪ، ﻣﺨﺘﺮﻉ ﺑﺮﻕ ﺷﺪ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﺭﺍﮎ ﻧﺒﻮﺩ، ﺭﻭﻝ ﻧﺒﻮﺩ،ﺍﻟﻮﯾﺲ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﮔﯿﺘﺎﺭ ﮔﺮﯾﺴﺖ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﻣﺎﯾﮑﻞ ﺳﮑﺘﻪ ﮐﺮﺩ، ﺳﺒﮏ ﭘﺎﭖ ﺩﺭ ﺍﻧﺪﺍﻡ " ﮐﯿﺘﯽ ﭘﺮﯼ" ﺳﺖ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﻭﻗﺖ ﻋﺬﺍﺏ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﺩﻭﺯﺥ "ﺩﺍﻧﺘﻪ" ﺭﺳﯿﺪ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﺎﺯﯼ ﻫﺎ، ﺫﻫﻦ ﺍﯾﻨﺸﺘﯿﻦ ﺷﺪ ﭘﻠﯿﺪ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﻮﺋﯿﻨﮓ ﺍﯾﺮ ﻓﺮﺍﻧﺲ،ﺧﻤﯿﻨﯽ ﻫﻢ ﺣﺲ ﻧﺪﺍﺷﺖ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺗﺎﻕ ﮐﻮﺩﺗﺎ،"ﭘﯿﻨﻮﺷﻪ" ﮐﻠﯽ ﻏﺼﻪ ﺩﺍﺷﺖ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻣﯿﺮ ﺣﺴﯿﻦ،ﻫﻮﺱ، ﺧﻮﺭﺩنِ ﻓﺎﻟﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﺑﻪ ﺧﻮﻥ ﻣﺮﺩﯼ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ "ﺩﻭﺭﺍﻧﺖ" ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪ،ﻗﻠﻢ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﺶ ﻧﻤﺎﻧﺪ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﺩﺭﺩِ ﻫﺴﺘﯽ ﺯ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﺭﺳﺎﻧﺪ...
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺎﻥ ﮔﺮﯾﻪ ﺍﯼ ﺯﺟﺮﺁﻭﺭ…
ﺗﻨﻬﺎ ﺧﻔﻘﺎﻥ ﺫﻫﻨﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﯾﺎﺩ ﺑﻮﺩ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﻫﻞ ﮐﺮﺩ…
ﻣﯿﺪﺍﻥ " ﺍﻟﺘﺤﺮﯾﺮ" ﺷﻠﻮﻍ ﺷﺪ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﭘﺎﺷﯿﺪ…
ﻣﺬﺍﻫﺐ ،ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﺑﻨﯿﺎﻥ ﺩﺭﻭﻍ ﺷﺪ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﮔﺎﻧﺪﯼ ﻣﯿﺎنِ ﺳﻪ ﺩﺧﺘﺮ،ﺑﯿﺨﯿﺎﻝ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪ...
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﺭﻋﻨﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﺎﻡ ﺳﻬﺮﺍﺏ،ﮐﺸﮏ ﻣﯽ ﺳﺎﺑﯿﺪ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﺯَﺭﻭَﺭﻕ،ﻓﺮﯾﺪﻭﻥ ﺭﺍ ﺑﺴﺨﺘﯽ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﮔﺮﻓﺖ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ "ﻧﺪﺍ" ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺣﻤﺎﻡ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﺩﻭﺵ ﮔﺮﻓﺖ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ " ﺁﻟﻦ ﭘﻮ" ﻣﺴﺖ ﺩﺭ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺑﯿﻬﻮﺵ ﺷﺪ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ "ﻫﻠﻦ" ﺩﺭ ﻧﻄﻔﻪ ﮐﻮﺭ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﻭ ﮐﺮ ﺍﺯ ﮔﻮﺵ ﺷﺪ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ " ﻫﮕﻞ" ﺩﺭ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﺍﺵ ﺍﺯ ﺭﻭﺡ ﺣﺮﻓﯽ ﺯﺩ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ "ﻓﺮﻫﺎﺩ" ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﻭ شکستنِ ﮐﻮﻩ ﺩﻡ ﻣﯿﺰﺩ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ " ﺷﺮﻭﻭﺩ" ﺑﻮﺩ، ﺭﺍﺑﯿﻦ ﻫﻮﺩ ﺑﻮﺩ، ﻣﺎﺭﯾﺎ ﻏﻢ ﻧﺪﺍﺷﺖ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ " ﭘﻮﺷﮑﯿﻦ" ﺷﺎﻋﺮ ﺩﺭ ﺩﻭﺋﻞ ﺑﺮﺍﯼ ﻋﺸﻖ ﺍﺵ ﮐﻢ ﻧﺰﺍﺷﺖ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ " ﻓﺮﻭﯾﺪ" ﺗﻮﯼ ﺧﻮﺍﺏ ،ﻧﺎﺧﻮﺩﺁﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺣﺮﻑ ﮐﺸﯿﺪ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ "ﮐﺎﻭﻝ" ﯾﮑﺪﻓﻪ ﭘﺸﺖ ﺟﻮﺧﻪ ﯼ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﭘﺮ ﮐﺸﯿﺪ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ " ﺑﯿﺴﻤﺎﺭﮎ" ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻫﻔﺖ ﻫﻔﺘﻪ ﺍﺗﺮﯾﺶ ﺭﺍ ﭘﺲ ﮔﺮﻓﺖ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ " ﮔﻮﮔﻦ" ﺑﺮ ﺁﻏﻮشِ ﺟﻨﮕﻞ،ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﺮ ﮔﺮﻓﺖ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ " ﺭﺍﺳﭙﻮﺗﯿﻦ" ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﻣﻠﮑﻪ،ﺩﺯﺩﮐﯽ ﺧﻮﺩ ﺍﺭﺿﺎﯾﯽ ﮐﺮﺩ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ "ﮐﺎﻓﮑﺎ" ﺩﺭ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﺴﺦ،ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﺣﺸﺮﻩ ﺭﺍﺿﯽ ﮐﺮﺩ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ " ﺑﺎﻟﻔﻮﺭ" ﺍﻋﻼﻣﯿﻪ ﺷﺪ،ﯾﻬﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻓﻠﺴﻄﯿﻦ،ﻭﻋﺪﻩ ﺩﺍﺩ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ " ﺁﺩﻭﻟﻒ" ﺳﺮﺟﻮﺧﻪ ﺑﻮﺩ،ﺟﻬﺎﻥ ﻭﺣﺸﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺩﺍﺩ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ "ﻫﺎﻭﺍﺭﺩ" ﻣﻌﺒﺪ ﺗﻮﺗﻦ ﺧﺎﻣﻮﻥ ﺭﺍ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﮔﺘﺴﺒﯿﻪ ﺑﺰﺭﮒ، ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺍﻭﺝ ﺟﺎﺯ ﺭﺍ ﺁﻏﺎﺯ ﮐﺮﺩ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﻭﺍﻟﻨﺘﯿﻨﻮ ﺳﻮﭘﺮ ﺍﺳﺘﺎﺭ ﺷﺪ،ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﻣﺮﺩ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ "ﻟﻮﺭﮐﺎ" ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺑﻮﺩ،ﻋﺸﻘﻪ ﮐﻮﻟﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﯾﺎﺩ ﺑﺮﺩ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ "ﻭﻭﻟﻒ" ﺩﺭ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﯼ ﺍﻓﮑﺎﺭﺵ ﻏﺮﻕ ﺷﺪ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ "ﺍﺩﯾﺴﻮﻥ" ﺍﺯ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪ، ﻣﺨﺘﺮﻉ ﺑﺮﻕ ﺷﺪ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﺭﺍﮎ ﻧﺒﻮﺩ، ﺭﻭﻝ ﻧﺒﻮﺩ،ﺍﻟﻮﯾﺲ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﮔﯿﺘﺎﺭ ﮔﺮﯾﺴﺖ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﻣﺎﯾﮑﻞ ﺳﮑﺘﻪ ﮐﺮﺩ، ﺳﺒﮏ ﭘﺎﭖ ﺩﺭ ﺍﻧﺪﺍﻡ " ﮐﯿﺘﯽ ﭘﺮﯼ" ﺳﺖ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﻭﻗﺖ ﻋﺬﺍﺏ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﺩﻭﺯﺥ "ﺩﺍﻧﺘﻪ" ﺭﺳﯿﺪ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﺎﺯﯼ ﻫﺎ، ﺫﻫﻦ ﺍﯾﻨﺸﺘﯿﻦ ﺷﺪ ﭘﻠﯿﺪ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﻮﺋﯿﻨﮓ ﺍﯾﺮ ﻓﺮﺍﻧﺲ،ﺧﻤﯿﻨﯽ ﻫﻢ ﺣﺲ ﻧﺪﺍﺷﺖ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺗﺎﻕ ﮐﻮﺩﺗﺎ،"ﭘﯿﻨﻮﺷﻪ" ﮐﻠﯽ ﻏﺼﻪ ﺩﺍﺷﺖ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻣﯿﺮ ﺣﺴﯿﻦ،ﻫﻮﺱ، ﺧﻮﺭﺩنِ ﻓﺎﻟﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﺑﻪ ﺧﻮﻥ ﻣﺮﺩﯼ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ "ﺩﻭﺭﺍﻧﺖ" ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪ،ﻗﻠﻢ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﺶ ﻧﻤﺎﻧﺪ…
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﺩﺭﺩِ ﻫﺴﺘﯽ ﺯ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﺭﺳﺎﻧﺪ...
۵۹۸
۲۳ مرداد ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۱۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.