بداخلاق میشوی...

بداخلاق میشوی...
بهانه گیر میشوی...
همه را از غر زدن هایت خسته میکنی...
کلافه ای...
آرام و قرار نداری...
جواب همه‌را سربالا میدهی..
حتی حوصله خانواده را هم نداری...
در‌تنهایی خود نمیدانی چه کار کنی؟؟؟
گوشی حوصله ات را سرمیبرد...کتاب نمیتوانی بخوانی...
در خیابان قدم هایت گاهی تند میشود بی مقصد..گاهی می ایستی بی آنکه علتش را بدانی...
هیچکس نمی داند چه شده است...
و فقط خودت...
و تنها خودت میدانی ک دلتنگی چقدر زجر آور است...