زنی از خاک، از خورشید، از دریا، قدیمی تر

زنی از خاک، از خورشید، از دریا، قدیمی تر
زنی از هاجر و آسیه و حوا قدیمی تر

زنی از خویشتن حتی، از أعطینا، قدیمی تر
زنی از نیّت پیدایِش دنیا، قدیمی تر

که قبل از قصۀ «قالوا بلی» این زن بلی گفته ست
نخستین زن که با پروردگارش یا علی گفته ست

ملائک در طواف چادرش، پروانه پروانه
به سوی جانمازش می رود سلانه سلانه

شبی در عرش از تسبیح او افتاد یک دانه
از آن دانه بهشت آغاز شد، ریحانه ریحانه

نشاند آن دانه را در آسمان با گریه آبش داد
زمین خاکستری بود، اشک او رنگ و لعابش داد

چه بنویسم از آن بی ابتدا، بی انتها، زهرا
ازل زهرا، ابد زهرا، قدر زهرا، قضا زهرا

شگفتا فاطمه یا للعجب واحیرتا زهرا
چه می فهمم من از زهرا و ما أدراک ما زهرا

مرا در سایۀ خود بُرد و جوهر ریخت در شعرم
رفوی چادرش مضمون دیگر ریخت در شعرم...
...