(پایان ما)

«پارت سوم»

سه سال گذشته اما هنوزم به او فکر میکنم و فرقش این است که ما هفده ساله شدیم .
من و جنا هر روز صبح با هم به سمت مدرسه میرویم و قرار است وقتی به پل رسیدیم منتظر رز باشیم اما نیازی به انتظار نیست چون او همیشه از ما هم زودتر می‌رسد.
من و جنا به راه افتادیم و یک مسیر سر بالایی را مثل همیشه با کلی خستگی بالا میرویم و من از دور یک چیز قرمز میبینم.
+هی جنا تو هم آن چیز قرمز را میبینی؟!
_من چیزی نمی‌بینم به جز یک نقطه قرمز.
+خب منم همین را میگم.
به راه ادامه میدهیم و آن نقطه قرمز بزرگتر میشود و به شکل دیوانه واری به سمت ما می آید اما من اهمیت نمیدهم و سرم را به پایین می‌اندازم.
یک نگاه به بالا میکنم .
+فهمیدم آن یک دوچرخه است.
+اما خیلی آشنا میزند.
و دوباره سرم را پایین می‌اندازم و بدون اینکه متوجه شوم آن دوچرخه به آرامی از کنارم رد میشد و همان لحظه بویی حس میکنم که خیلی آشنا بود...
بوی وانیل ، اقیانوس و یخ.
داد میزنم .
+اون مایکههه . جنا اون مایکه.
با سرعت به سمت او میروم و اسمش را فریاد میزنم و قلبم پر از شادی و پروانه میشود اما او آنقدر سریع بود که بهش نرسیدم .
دوباره به بالا میروم و یک جنای خسته که توی نگاهش یه ((دختره ی روانی)) داشت و یک رز که مثل همیشه منتظر ما بود میبینم .
وقتی میرسم هر سه به هم نگاهی تمسخر آمیز میکنیم و بوم.
همه می‌زنیم زیر خنده.
توی تمامی زنگ های کلاس به او فکر میکنم .
هی از خودم میپرسم یعنی واقعاً اون مایک بود ؟ اصلا گمونم که مایک باشه ، چرا دنبالش رفتم ؟ یعنی هنوزم به او حسی دارم ؟ آخه آن موقع من یه دختر احمق بودم و او یک پسر جذاب و درونگرا . اگر ببینمش به او چی میگویم؟ مثلاً میگم عوضی! چرا رفتی . چرا سراغمان را نگرفتی ... این حرف ها برای من که او باهام حرف نمی‌زد عجیب است . آن موقع با خودش فکر میکند این دختره دیوانس من که با او حرف نمی‌زنم چرا همچین سوالاتی میپرسد .؟