به من هرگز نگو دوستت دارم؛

به من هرگز نگو دوستت دارم؛
گوشم از تکرار لفظ این نخ نماترین جمله تاریخ پر است.
چشمهایت به تنهایی
برای گفتن تمام آنچه در قلب توست، کافی ست.
در چشمهای تو فریادی ست،
آن هنگام که "دوستت دارم" را با بغضی بی اختیار
در برابرم معنا می کنی.
دوستت دارم را نگو؛
با سکوت معصومانه‌ی نگاهت فریاد کن؛
چشم ها دروغ نمی گویند . . . . ! ! !
مصطفی زاهدی**