نکند جایم را به کسی بدهی!

نکند جایم را به کسی بدهی!
نکند دست خاطراتم را بگیری و گم و گورشان کنی!
لال شود زبانم عزیزم !
اما نگذار کسی من و تو را کنار هم نبیند
نگذار سرم بهانه ی شانه ات را بگیرد ...
من اگر دستان تو لای موهایم نرود
اگر شب ها گوشم دوستت دارم نشنود
اگر چشمانم نگاهت را نداشته باشد
خوابم نمیبرد..
بهانه گیری میکنم ، آنقدر کودک میشوم که در آغوشت حبسم کنی و بگویی
هیس! آرام بگیر بهانه گیرِ من !
من اینجایم ...
باز خواب بد دیدی؟