آدم وقتی لبریز است از یادِ کسی

آدم وقتی لبریز است از یادِ کسی
که هر روز هر جا می‌رود
یادش را با خودش می‌برد
که در عصرهای بارانی
یا غروب‌های پاییزی
یا شب‌های دلتنگ
با یادش قدم می‌زند
که در کافه‌ها، در عطر قهوه‌ها
در شعرها و آوازها
دست یادش را می‌گیرد
که با یادش غمگین یا خوشحال می‌شود
می‌خندد یا گریه می‌کند

آدم وقتی با یاد یک نفر
در مغزش یا در کنج سینه‌اش
زندگی می‌کند، تنهاست...؟

نمیدانم، اتفاق خوبی‌ست
یا اتفاق بدی
اما این روزها هیچ‌کس تنها نیست…
هر کسی یاد خودش را دارد...!

#فرشته_رضایی

#یادِ_تو حسِ قشنگیست که در دلم دارم
چه تو باشی، چه نباشی، نگهش میدارم...