پیچد

ﺣﻮﺍﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ
ﻓﺮﺩﺍ ﮐﻪ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﺑﯿﺎﯾﺪ ﻓﺼﻞ ﮐﻪ ﻋﻮﺽ ﺷﻮﺩ
ﺁﺩﻡ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﮔﯿﺮﺗﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ،
ﮔﯿﺮ ﻣﯿﺪﻫﺪ ﻣﺪﺍﻡ
ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺵ، ﺑﻪ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻭﺍﻧﺶ ،
ﻫﯽ ﻣﯽ پیچد ﺑﻪ ﭘﺮ ﻭ ﭘﺎﯼ ﺧﻮﺩﺵ ،
ﺑﻪ ﺁﺩﻡ ﻫﺎﯼ ﺩﻭﺭ ﻭ ﺑﺮﺵ، ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮﺍﺗﺶ ...
ﺍﻭﻝ ﻓﺼﻞ ﺁﺩﻡ ﺑﺎﯾﺪ ﺣﻮﺍﺳﺶ ﺑﻪ
ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺎﺷﺪ،
ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﻫﺮﺱ ﮐﻨﺪ،
ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎﯼ ﺍﺿﺎﻓﯿﺶ ﺭﺍ
ﺑﺰﻧﺪ، ﺑﺒﺮﺩ،
ﭘﺎﯼ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺎﺧﻪ ﺑﺮﯾﺪﻥ ﻫﺎﯾﺶ ﺑﯿﺎﯾﺴﺘﺪ
ﺗﻤﺎﻡ ﺳﺨﺘﯽﻫﺎﯾﺶ ﺩﺭﺩﻫﺎﯾﺶ، ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﯽ ﮐﻨﺪ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ،
ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺑﺪﺵ ﺭﺍ،
ﺳﺒﮏ ﮐﻨﺪ ﻓﮑﺮﺵ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺁﺯﺍﺭﺵ ﻣﯿﺪﻫﺪ،
ﺍﺻﻼ ﭘﺎﯾﯿﺰ
ﻓﺼﻞﺣﺴﺎﺏ ﻭ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﺳﺖ
ﻓﺼﻞ ﺭﯾﺎﺿﯽ،
ﺑﯿﺎ ﺧﻮﺑﻬﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﯿﺖ ﺭﺍ
ﺟﻤﻊ ﮐﻦ
ﺁﺩﻣﻬﺎﯼ ﺑﺪ ﺯﻧﺪﮔﯿﺖ ﺭﺍ ﮐﻢ ﮐﻦ
ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺧﻮﺏ ﻣﯿﺸﻮﺩ
ﺧﻮﺏِ خوب .