امانه وخاف موتن ارد اوصی

امانه وخاف أموتن ارد اوصی
نص من روحی عدها و عندی نصی
ما عاشگ گبل حتی الهوی الهاب
غلطه اعله الدرب ذبیت شصی
عثرت بعینها وصادتنی الارموش
امن اباوع بیها حقه یذوب فصی
یاهو الشافها یگللها مشتاگ
یبوس عیونها بهای المسیه
جنت اتمنی تحضر گبل الاوداع
اعله صدری تنام وتغطیها ادیه
لتخلوها تبچی لخاطر الشیب
اذا لزمتها و تشم بالوصیه
انه القافل علیها مخبل اخبال
جندی ولزم خصر البندقیه م