بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
قسمت دوم : چگونه آسودهتر زندگی کنیم؟
الْقُرْآنُ کُلُّهُ تَقْرِیعٌ وَ بَاطِنُهُ تَقْرِیبٌ(جامع الاخبار - ۲۳۲)
نکتۀ بسیار مهم این است که انسان حتی در متن بلا و سختی هم از رنج استقبال کند. بعضیها در گرفتاری و سختیها استقبال از رنج را کنار می گذارند؛ مثلاً وقتی فقیر میشوند، دیگر صدقه نمی دهند، یا وقتی رنجور میشوند، دیگر برای نماز شب و عبادت، خود را به تَعب نمیاندازند، انگار یکمقدار از خدا طلبکار میشوند، میگویند: خدایا من دارم این رنجها را تحمل میکنم، دیگر میخواهی چهکار کنم؟! همینها را اگر بتوانم تحمل کنم از سرم هم زیاد است!
امام صادق(ع) میفرماید: کسی که طعم بلا را تحت عنایت الهی بچشد، لذتی از بلا میبرد بیشتر از لذتی که از نعمت میبرد وقتی که بلا نباشد اشتیاق بلا دارد، چون نعمتها در زیر آتش بلا و محنت است - لَهُ تَلَذَّذَ بِهِ أَکْثَرَ مِنْ تَلَذُّذِهِ بِالنِّعْمَةِ - (مصباحالشریعه/۱۸۳) اینها چه انسانهای قویای میشوند! خوشا به سعادت کسانی که رنج و بلا را از هر نوعی تحمل میکنند؛ چون خدا به آنها ظرفیت رنج داده است. اگر این حرفها در روح ما جاری شود خودبهخود کلی از گرفتاریهای ما کاسته میشود.
خیلی سخت است که آدم در اوج سختی ها هم از رنج استقبال کند. انسان های بزرگ هستند که میتوانند در اوج گرفتاری هم خود را برای عبادت به رنج و سختی بیاندازند؛ مثل حضرت زینب(س) که بعد از آنهمه مصیبت در روز عاشورا نماز شب را رها نمیکند! ایشان در کربلا آرامشبخشِ دو امام بود! تا عاشورا مانند پروانه دور امام حسین(ع) میگشت و مواظبش بود، بعد از عاشورا هم مواظب امام سجاد(ع) بود(پایان)
قسمت دوم : چگونه آسودهتر زندگی کنیم؟
الْقُرْآنُ کُلُّهُ تَقْرِیعٌ وَ بَاطِنُهُ تَقْرِیبٌ(جامع الاخبار - ۲۳۲)
نکتۀ بسیار مهم این است که انسان حتی در متن بلا و سختی هم از رنج استقبال کند. بعضیها در گرفتاری و سختیها استقبال از رنج را کنار می گذارند؛ مثلاً وقتی فقیر میشوند، دیگر صدقه نمی دهند، یا وقتی رنجور میشوند، دیگر برای نماز شب و عبادت، خود را به تَعب نمیاندازند، انگار یکمقدار از خدا طلبکار میشوند، میگویند: خدایا من دارم این رنجها را تحمل میکنم، دیگر میخواهی چهکار کنم؟! همینها را اگر بتوانم تحمل کنم از سرم هم زیاد است!
امام صادق(ع) میفرماید: کسی که طعم بلا را تحت عنایت الهی بچشد، لذتی از بلا میبرد بیشتر از لذتی که از نعمت میبرد وقتی که بلا نباشد اشتیاق بلا دارد، چون نعمتها در زیر آتش بلا و محنت است - لَهُ تَلَذَّذَ بِهِ أَکْثَرَ مِنْ تَلَذُّذِهِ بِالنِّعْمَةِ - (مصباحالشریعه/۱۸۳) اینها چه انسانهای قویای میشوند! خوشا به سعادت کسانی که رنج و بلا را از هر نوعی تحمل میکنند؛ چون خدا به آنها ظرفیت رنج داده است. اگر این حرفها در روح ما جاری شود خودبهخود کلی از گرفتاریهای ما کاسته میشود.
خیلی سخت است که آدم در اوج سختی ها هم از رنج استقبال کند. انسان های بزرگ هستند که میتوانند در اوج گرفتاری هم خود را برای عبادت به رنج و سختی بیاندازند؛ مثل حضرت زینب(س) که بعد از آنهمه مصیبت در روز عاشورا نماز شب را رها نمیکند! ایشان در کربلا آرامشبخشِ دو امام بود! تا عاشورا مانند پروانه دور امام حسین(ع) میگشت و مواظبش بود، بعد از عاشورا هم مواظب امام سجاد(ع) بود(پایان)
۵۵۷
۰۲ تیر ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.