غزلیات

📜
#غزلیات
#عارف_قزوینی
#غزل_بیست_و_ششم

داد حُسنت به تو تعلیم خودآرایی را
زیبِ #اندام تو کرد این همه #زیبایی را

قدرتِ عشق تو بگرفت به سرپنجهٔ حُسن
طرفة العین ز من قوهٔ بینایی را

هم مگر فتنهٔ چشم تو بخواباند باز
در تماشای تو آشوب تماشایی را

ای بت شرق بنه پا به اروپا تا پای
به زمین خشکد بت‌های #اروپایی را

کرد سودای سر #زلف تو دیوانه مرا
چه نهی سربه‌سر این آدمِ سودایی را

فقط اندوخته در عشق #شکیبایی بود
کرد تاراج غم #عشق شکیبایی را

#دل به دریا زد و سر راه بیابان بگرفت
دل دریایی من بین سر #صحرایی را

به یکی خضر ره عالم #وحدت شد و هیچ
کس نیابد به از این عالم #تنهایی را

اغلبم جا بس کوچهٔ بی‌سامانی است
با چنین جا چه خورم غصهٔ بی‌جایی را

منحصر شد همه دار و ندارم به #جنون
در چه ره خرج کنم این همه دارایی را

سر #دل تا که نخورده است به یک سنگدلی
پند سودی ندهد هرزه و هرجایی را

حسّ من #دشمن جان کیست نمی‌دانستم
که به من دشمنی است این همه دانایی را

عارف از خطهٔ #تهران سوی #تبریز گریخت
تا تحمل نکند آن همه رسوایی را

#اندیشمندانه_انتخاب_کنید
#اندیشمندان_جوان_سپنتا
لینک کانال 👈 @ajs_org