من زندانی دوست داشتن توام

من زندانی دوست داشتن توام
راستش را بخواهی
در حصار علاقه ات
آنچنان گرفتار آمده ام
که تمام دنیایم
در تسخیر تماشای توست
و رج به رج
شعرهای عاشقانه ام
از تکرار نام تو لبریز است
چونان گره کور می ماند دوست داشتنت
با من عجین شده
و هر ثانیه و ساعت که می گذرد
بیشتر ایمان می آورم به این که
باید باشی و با مرهم نگاهت
درد بی درمان دلتنگیم را درمان نمایی
بودنت التیام زخم ریش
دلواپسی است
و تماشای نگاهت آسمان احساسم را
تا همیشه پر نور می دارد