بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
پاسخ قسمت دوم :
ج)- خداوند متعال هیچ کس را نیز بیش از علم و توانش مسئول و مکلف ننموده است. به عنوان مثال اگر کسی نداند که نوشیدنی موجود در یک لیوان به علت الکلی بودن یا مال غیر بودن و حرام است و آن رابنوشد که فعل حرامی مرتکب نشده و معصیتی بر او ثبت نخواهد شد.
لا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلاَّ وُسْعَها لَها ما كَسَبَتْ وَ عَلَيْها مَا اكْتَسَبَت - خدا هيچ كس را تكليف نكند مگر به قدر توانايى او، و روز جزا نيكىهاى هر شخصى به سود خود او و بدیهايش نيز به زيان خود او است.(سوره بقره بخشی از آیه 286)
د) - پس هنر انسان عمل کردن به علمش است، رشد ما منوط بر این است که بدانیم، پس از دانستن باور کنیم و پس از باور به آن عمل کنیم. همه انحرافات ما در هر موضوع و زمینه‌ای نیز ناشی از جهل یا عمل نکردن به علم است.
این که می‌گویند: اگر حضرت علی (ع) می‌دانست، پس هنری نکرده است، مثل این است که به همه مؤمنین بگوییم: اگر می‌دانید که خدایی هست، حیات اخروی و سؤال و جواب و بهشت و جهنمی هست، پس هنری نکرده‌اید که خدا را عبادت می‌کنید و سعی دارید از معصیت و انحراف پرهیز کنید! یا به رزمنده بگوییم: اگر علم داشتی که در صورت رفتن روی مین، تو شهید می‌شوی تا راه برای دیگران باز شود، پس هنری نکرده ای! یا اگر علم دارید که در صورت ایمان، عمل صالح و وحدت شما امریکا هیچ غلطی نمی‌تواند بکند، پس هنری نکرده اید که مقابله و ایستادگی می‌کنید.
پس دانستن، هنر است، بزرگی است، وجود است و عمل به علم نیز شجاعت، بصیرت، ایمان و تقوای بسیاری می خواهد. اگر حضرت علی (ع) می دانست که در آن شب کشته نمی‌شود، از ضربت خوردنش در شب 19 ماه مبارک نیز خبر داشت، اما چنان چه بر اساس علم – نه فقط علم به حادثه، بلکه علم به تکلیف و نتیجه - در لیلة المبیت جای پیامبر (ص) خوابید، در شب نوزدهم نیز به مسجد رفت. و بر اساس همین علم به هنگام عبادت غش می‌کرد و بر همین اساس در جنگ‌ها شرکت می‌یافت و در خوارج و صفین و ... نیز ناکثین، مارقین و قاسطین را از پای در می‌آورد.(پایان)
پاسخ قسمت دوم :
ج)- خداوند متعال هیچ کس را نیز بیش از علم و توانش مسئول و مکلف ننموده است. به عنوان مثال اگر کسی نداند که نوشیدنی موجود در یک لیوان به علت الکلی بودن یا مال غیر بودن و حرام است و آن رابنوشد که فعل حرامی مرتکب نشده و معصیتی بر او ثبت نخواهد شد.
لا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلاَّ وُسْعَها لَها ما كَسَبَتْ وَ عَلَيْها مَا اكْتَسَبَت - خدا هيچ كس را تكليف نكند مگر به قدر توانايى او، و روز جزا نيكىهاى هر شخصى به سود خود او و بدیهايش نيز به زيان خود او است.(سوره بقره بخشی از آیه 286)
د) - پس هنر انسان عمل کردن به علمش است، رشد ما منوط بر این است که بدانیم، پس از دانستن باور کنیم و پس از باور به آن عمل کنیم. همه انحرافات ما در هر موضوع و زمینه‌ای نیز ناشی از جهل یا عمل نکردن به علم است.
این که می‌گویند: اگر حضرت علی (ع) می‌دانست، پس هنری نکرده است، مثل این است که به همه مؤمنین بگوییم: اگر می‌دانید که خدایی هست، حیات اخروی و سؤال و جواب و بهشت و جهنمی هست، پس هنری نکرده‌اید که خدا را عبادت می‌کنید و سعی دارید از معصیت و انحراف پرهیز کنید! یا به رزمنده بگوییم: اگر علم داشتی که در صورت رفتن روی مین، تو شهید می‌شوی تا راه برای دیگران باز شود، پس هنری نکرده ای! یا اگر علم دارید که در صورت ایمان، عمل صالح و وحدت شما امریکا هیچ غلطی نمی‌تواند بکند، پس هنری نکرده اید که مقابله و ایستادگی می‌کنید.
پس دانستن، هنر است، بزرگی است، وجود است و عمل به علم نیز شجاعت، بصیرت، ایمان و تقوای بسیاری می خواهد. اگر حضرت علی (ع) می دانست که در آن شب کشته نمی‌شود، از ضربت خوردنش در شب 19 ماه مبارک نیز خبر داشت، اما چنان چه بر اساس علم – نه فقط علم به حادثه، بلکه علم به تکلیف و نتیجه - در لیلة المبیت جای پیامبر (ص) خوابید، در شب نوزدهم نیز به مسجد رفت. و بر اساس همین علم به هنگام عبادت غش می‌کرد و بر همین اساس در جنگ‌ها شرکت می‌یافت و در خوارج و صفین و ... نیز ناکثین، مارقین و قاسطین را از پای در می‌آورد.(پایان)
۵۶۳
۱۵ شهریور ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.