دلهره

# دلهره
ادامه ی part 82


_ نترس چیزیم نمیشه

_ نچ قرار نیست تا وقتی که حال مامانت بهتر شه پیش من میمونی

_ اما من که لباسی ندارم باید برم خونه

_ یه دست لباس راحتی توی کمد من هست میتونی اونو بپوشی

_ اما ‌...

_ اما بی اما

ناچار اون لباس رو برداشتم و با لباس خودم عوضش کردم
و دوباره پیش تهیونگ برگشتم

_ کاملا اندازته

نفسم رو کلافه بیرون دادم
_ حالا کجا بخوابم
_ بیا اینجا پیش خودم بخواب
_ شوخی میکنی دیگه
_ چه شوخی کاملا جدیم
_ نمیشه

تهیونگ از روی تخت بلند شد و به سمتم اومد
توی یه حرکت منو بغل کرد و به سمت تخت رفت و متوروی تخت انداخت خودشم کنارم دراز کشید

_ خوبم میشه الانم بگیر بخواب

دیگه حرفی نزدم
روم رو اونطرف کردم و سعی کردم بخوابم