و حسرت می خورم ...

ﺩﺭﺩﻫــــــــﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﻻﯾــــــــﮏ ﮐـــــﺮﺩﻧــــﺪ ﻭ ﮔﻔـــــﺘﻨﺪ ﺯﯾــــــــﺒـــــــﺎ ﺑــــــﻮﺩ . ﻧﻤـــــﯿﺪﺍﻧﺴـــــﺘﻢ ﻣﮕـــــﺮ ﺩﺭﺩ ﻫــــــــﻢ ﺯﯾﺒــــــــﺎ ﻣﯿــــــــﺸﻮﺩ ؟ ﻫـــــﯽ ﺭﻓــــــــﯿــــــــﻖ ﻣــــــــﻦ ... ﻧﻮﺷــــــــﺘﻪ ﻫـــــــﺎﯾــــــــﻢ ﺩﺳــــــــﺖ ﺧــــــــﻮﺩﻡ ﻧﯿﺴـــــــﺖ ﺩﻟــــــــــــــــﻢ ﻣﯿـــــــﻨﻮﯾــــــــﺴﺪ ﻭ ﻣــــــــــــــــﻦ ... ﻓﻘﻂ ﻧــــــــﮕﺎﻩ ﻣـــﯽ ﮐﻨــــﻢ . و حــــســــرت مــــی خــــورم ﺑــــﻪ ﻋــــﺒﻮﺭ ﺭﻭﺯﻫــــــــﺎﯾﻢ ﻭ ﺩﻏــــــــﺪﻏﻪ ﻫــــــــﺎﯼ ﻓـــــــﺮﺍﻣــــــﻮﺵ ﺷــــــــﺪﻩ ﺍﻡ ... ﺷــــــــﺎﯾـــﺪ ﺁﺭﺍﻡ ﺗــﺮ ﻣــــــﯽ ﺷـــــﺪﻡ ﻓﻘــﻂ ﻭ ﻓﻘـــﻂ ... ﺍﮔــــــﺮ ﻣﯿــــﻔﻬـــﻤـــﯿﺪﯼ ... ﺣﺮﻓـــــــﻬـــــــﺎﯾـــــــﻢ ﺑﻪ ﻫـــﻤــــﯿـــﻦ ﺭﺍﺣﺘـــــــﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧــــﻮﺍﻧــــﯽ ﻧـــﻮﺷــــﺘﻪ ﻧﺸــــــــﺪﻩ ﺍﻧـــــــد ...