عاشقانه هایم را دوست دارم

عاشقانه هایم را دوست دارم
نجواهای دلم را که نجیبانه
پس از آمدنت
همچون لاله های واژگون دلداده
در دامنه ی یاد و خاطرم
و در اقلیم تنهایی ام سر بر آورد ....
واژه های پر غصه ی یک قصه ء عاشقانه
که سرریز است از قلبم
قلبی که آرامشش را در کنار رود طغیانگر
چشمانت جا گذاشت.‌‌‌...‌
تو مولود تمام عاشقانه های منی
تو آفریده شدی تا من عاشقی کنم
و در هجا به هجای نوشته هایم
با انگشتانم ببوسم و التیام بخشم زخمهایت را
و به مبارکی و خوش یمنی بودنت
تو ای نماد رُستن و پایندگی
تاک عشق و دوست داشتن
همچون پرنیان سبز در بطن قلبم به روید
و این تاکستان مهر توست که
خود را در وسعت باغ عاطفه ام می پیچاند
و از دیوار لرزان احساسم بالا می رود تا برسد
به ستیغ عشق
همان عشقی که
گرمایش در شرجی دنج آغوش مردادی ات
می تواند ساحلی باشد از یک دنیا دلدادگی
و سرمست و غوطه ور در دیدگان متبسم مدیترانه ایت
اعتراف کرد به دوست داشتن تو
دوست داشتنی
که سرآغاز جوشش عشق ست در قلب