نقد فیلم هاوایی

هاوایی ساخته بهمن گودرزی یک تالی فاسد عمیق اخلاقی است که پشتِ فیلم فارسی خود را پنهان کرده. فیلم عجیب بد است؛ حرفی برای گفتن ندارد و اتفاقا نزولی است بر ورزشکاران و چرایی مهاجرت؟ مردی که حاضر باشد برای گرفتن ویزای آمریکا لخت مادرزاد شود، علاوه‌بر اینکه شخصیت سینمایی ندارد، شخصیت عُقلایی هم ندارد. سینمایی که به خاطرش انقلاب فرهنگی شد این است؟ اخلاق کجای موسیقی زانکو است؟ اصلا چرا ریحانه پارسا؟ فیلمی که داستانش بر اساس طرحی از آرش قادری است، فیلمنامه‌اش چرا انقدر باید مبتذل باشد؟ فقط باید به حال سینمای ایران غصه خورد؛ سینمایی که مدام روبه عقب حرکت می‌کند و اتفاقا حرکتش با این فروش‌ها که دائما رکورد جابه‌جا می‌کنند سریع و چشم‌گیر است. حیف هنرمندانی که در این فیلم ایفای نقش کردند. ما اخلاقیات را به هجوم مدیای غربی در سینما باختیم. وقتی که مردی قیافه‌ی ناموس پرستی به خود می‌گیرد و بعد به داوود می‌گوید: خواهر در برابر خواهر؛ باید فاتحه این سینما را خواند. استفاده ابزاری از خانم‌ها، امین حیایی و امیر جعفری بدترین بازیهای عمرشان را کردند؛ استفاده ابزاری از زانکو، پایین آوردن سطح سلیقه مخاطب با پشتوانه سینمای بدی مانند: «سگ بند»، «فسیل»، «خانم یایا»، «هزارپا»، «هتل» و بسیاری دیگر، با این تفاسیر باید اعتراف کرد سینمایی «برادران لیلا» اگرچه خانواده ایرانی را هدف گرفته اما و...
برای مطالعه متن کامل از لینک زیر استفاده کنید.
http://longtake.ir/mag/?p=25154