تمام عمرش با یک فکر اشتباه گذشت...

تمام عمرش با یک فکر اشتباه گذشت...
" همیشه فرصت برای جبران هست " ...
از همان کودکی وقتی اشتباهی انجام می داد همه او را می بخشیدند...

او عادت کرده بود به بخشیده شدن...
به فرصت جبران داشتن...
شاید برای همین بود که هیچوقت اشتباهاتش را ترک نمی کرد...
بارها و بارها خواسته و ناخواسته باعث رنجش دیگران می شد ...

وقتی کسی از او ناراحت می شد ، او می دانست خیلی زود دوباره همه چیز مثل قبل می شود
و فرصت جبران پیدا می کند ، برای همین بود که از این فرصت استفاده نمی کرد
چون بخشش آدم ها را همیشگی می دانست ...
اما او نمی دانست آدم ها تا یک جا اشتباهات دیگران را می بخشند ...
از یک جایی به بعد به جای فراموش کردن اشتباهاتش ، خودش را فراموش می کنند ...

حقیقت این است که گاهی ما انسان ها فراموش کردن اشتباهات و بخشیده شدنمان را وظیفه ی دیگران می دانیم
ولی برای جبران اشتباهاتمان هیچ قدمی بر نمی داریم...
تصور می کنیم همیشه بخشیده می شویم و همیشه فرصت هست
ولی انسان های زیادی را می شناسم که یک گوشه ی دنیا خودشان را بغل کرده اند
و حسرت تنها یک فرصت برای جبران اشتباهات گذشته شان را می خورند و مدام از خودشان می پرسند،
چرا وقتی فرصت داشتم جبران نکردم؟!
همان هایی که نشان داده اند لیاقت فرصت دوباره را ندارند !!