بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
پاسخ قسمت اول :
بسیار شنیده‌اید که می‌پرسند: مگر خداوند، سبحان مبرا از هر نقض و ضعفی و غنی - بی‌نیاز نمی‌باشد، پس چه نیازی به عبادات، رکوع و سجده ما دارد.؟!
این پرسش، برای دو گروه مطرح می شود: یکی کسانی که واقعاً علم ندارند و می‌پرسند تا بدانند؛ حال چه کودک و یا نوجوان تازه بالغ باشند و چه افراد بزرگسال - اما پرسش گروه دوم، ریشه در تکبر آنها دارد، چرا که گمان می کنند خود بی‌نیاز هستند و هر چه می کنند، فقط به خاطر برآوردن نیاز دیگران می باشد! ازاین‌رو،وقتی می بینند که عبادت حق تعالی،فقط یک فضیلت استحبابی نیست، بلکه امر است و تخلف از آن مستوجب عذاب می‌باشد، می پرسند: خدا چه نیازی به عبادت و سجده ما دارد؟!
این پرسش،مثل آن است که خداوند متعال بفرماید:این عالَم هستی را علیمانه، حکمیانه، زیبا، پرشکوه و خیره کننده آفریدم، به تو نیز چشم و گوش برای دیدن و شنیدن دریافت، عقل برای شناخت و قلب برای فهم دادم، پس نگاه کن تا هم معرفت یابی، و هم لذت ببری و هم راه‌یابی؛ یکی بگوید: خدا چه نیازی به دیدن، شناختن و فهمیدن من دارد؟! آیا کسی می‌پرسد: علم چه نیازی دارد که من آن را کسب نمایم؟!
بنابراین، آن چه خداوند علیم، حکیم، سبحان و غنی امر به انجام آن فرموده، نیاز ما برای رشد، کمال و فلاح است؛نیاز ما برای حرکت در مسیر خلیفة الهی است؛ و آن چه نهی فرموده، یقیناً موانع رشد و اسباب هلاکت انسان می‌باشد.
سجده : خداوند متعال، جسم انسان را خلق نمود و به آن روحی دمید که از جنس و سنخ جسم نیست، بلکه از عالم امر الهی می باشد؛ یعنی مانند بدن، به واسطه آب، خاک، خون، نطفه و خلق نشده است، بلکه به امرِ کُن - باش، فَیَکون شده است.
هیچ کدام از این دو، کامل و بی‌نیاز نیستند، پس نقص دارند و باید با رفع نیازها، نواقص را مرتفع نمایند و به رشد و کمال برسند.
بدن، نیاز به آب و خوراک دارد، نیاز به خواب و مسکن و امنیت دارد، نیاز به ارضای غرایز و تولید مثل دارد و روح نیز نیازهایی متناسب با خودش دارد. نیاز به شناخت معرفت دارد، نیاز به محبوب و معبود دارد، نیاز به صعود و عروج دارد، میل قرب به محبوب دارد، از وصل خوشش می‌آید، از فراغ بدش می‌آید، خوبی را دوست دارد، بدی را نمی‌پسندد و هم به بدن و هم به روح (قلب)، صفات و حالاتی داده شده است که لازمه حیات سالم آنهاست، اما استفاده نادرست از آنها، سبب بیماری و هلاکت می‌گردد. چشم با نور می‌بیند، اما نور زیاد و مستقیم نیز چشم را کور می‌کند؛ چنان که صداها با گوش شنیده می شوند، اما صدای انفجار مهیب، گوش را کر می‌کند، (ادامه دارد...)
پاسخ قسمت اول :
بسیار شنیده‌اید که می‌پرسند: مگر خداوند، سبحان مبرا از هر نقض و ضعفی و غنی - بی‌نیاز نمی‌باشد، پس چه نیازی به عبادات، رکوع و سجده ما دارد.؟!
این پرسش، برای دو گروه مطرح می شود: یکی کسانی که واقعاً علم ندارند و می‌پرسند تا بدانند؛ حال چه کودک و یا نوجوان تازه بالغ باشند و چه افراد بزرگسال - اما پرسش گروه دوم، ریشه در تکبر آنها دارد، چرا که گمان می کنند خود بی‌نیاز هستند و هر چه می کنند، فقط به خاطر برآوردن نیاز دیگران می باشد! ازاین‌رو،وقتی می بینند که عبادت حق تعالی،فقط یک فضیلت استحبابی نیست، بلکه امر است و تخلف از آن مستوجب عذاب می‌باشد، می پرسند: خدا چه نیازی به عبادت و سجده ما دارد؟!
این پرسش،مثل آن است که خداوند متعال بفرماید:این عالَم هستی را علیمانه، حکمیانه، زیبا، پرشکوه و خیره کننده آفریدم، به تو نیز چشم و گوش برای دیدن و شنیدن دریافت، عقل برای شناخت و قلب برای فهم دادم، پس نگاه کن تا هم معرفت یابی، و هم لذت ببری و هم راه‌یابی؛ یکی بگوید: خدا چه نیازی به دیدن، شناختن و فهمیدن من دارد؟! آیا کسی می‌پرسد: علم چه نیازی دارد که من آن را کسب نمایم؟!
بنابراین، آن چه خداوند علیم، حکیم، سبحان و غنی امر به انجام آن فرموده، نیاز ما برای رشد، کمال و فلاح است؛نیاز ما برای حرکت در مسیر خلیفة الهی است؛ و آن چه نهی فرموده، یقیناً موانع رشد و اسباب هلاکت انسان می‌باشد.
سجده : خداوند متعال، جسم انسان را خلق نمود و به آن روحی دمید که از جنس و سنخ جسم نیست، بلکه از عالم امر الهی می باشد؛ یعنی مانند بدن، به واسطه آب، خاک، خون، نطفه و خلق نشده است، بلکه به امرِ کُن - باش، فَیَکون شده است.
هیچ کدام از این دو، کامل و بی‌نیاز نیستند، پس نقص دارند و باید با رفع نیازها، نواقص را مرتفع نمایند و به رشد و کمال برسند.
بدن، نیاز به آب و خوراک دارد، نیاز به خواب و مسکن و امنیت دارد، نیاز به ارضای غرایز و تولید مثل دارد و روح نیز نیازهایی متناسب با خودش دارد. نیاز به شناخت معرفت دارد، نیاز به محبوب و معبود دارد، نیاز به صعود و عروج دارد، میل قرب به محبوب دارد، از وصل خوشش می‌آید، از فراغ بدش می‌آید، خوبی را دوست دارد، بدی را نمی‌پسندد و هم به بدن و هم به روح (قلب)، صفات و حالاتی داده شده است که لازمه حیات سالم آنهاست، اما استفاده نادرست از آنها، سبب بیماری و هلاکت می‌گردد. چشم با نور می‌بیند، اما نور زیاد و مستقیم نیز چشم را کور می‌کند؛ چنان که صداها با گوش شنیده می شوند، اما صدای انفجار مهیب، گوش را کر می‌کند، (ادامه دارد...)
۸۰۱
۱۷ شهریور ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.