خدای من نه دور کعبه است؛

خدای من نه دور کعبه است؛
نه در کلیسا؛
نه در معبد؛
خدای من همین جاست...
کنار تمام دلواپسی هایم ؛ بغض هایم ؛ خنده هایم ؛
خدای من؛ نمی ترساند مرا از آتش

اما میترساند مرا از شکستن دلی ...
اشک آوردن به چشمی ...
نا حق کردن حقی ...
خدای من می بیند مرا؛
" هر جا که باشم می فهمد مرا با هر زبانی که سخن می گویم ،
خدای من حواسش در همه احوال به من هست "
خدای من مرا از هیچ نمی ترساند ؛
جز " بی فکر سخن گفتن " و " رنجاندن دلی "
خدای من...؛
"خدای تمام مهربانی هاست"...!