بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرّحمن الرّحیم
اللّهُمَّ كُنْ لِوَلِيِّكَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَ عَلى آبائِهِ في هذِهِ السّاعَةِ وَ في كُلِّ ساعَةٍ وَلِيّاً وَ حافِظاً وَ قائِداً وَ ناصِراً وَ دَليلاً وَ عَيْناً حَتّى تُسْكِنَهُ ارْضَكَ طَوْعاً وَ تُمَتِّعَهُ فيها طَويلاً.

فضل كاتب مىگويد: خدمت امام صادق عليه السّلام بودم كه نامهاى از ابو مسلم خراسانى براى ايشان رسيد. حضرت فرمود: نامه تو جواب ندارد برو. ما شروع كرديم با هم به نجوا كردن. فرمود: اى فضل! چه سخنى را با هم نجوا مىكنيد! همانا خدا براى شتاب بندگان شتاب نمىكند و از جاى برآوردن كوهى آسانتر است از ساقط كردن حكومتى كه هنوز عمرش به پايان نرسيده. سپس فرمود: همانا فلان پسر فلان تا به هفتمين فرزند فلان رسيد.
من عرض كردم: قربانت گردم پس چه نشانى ميان ما و شماست؟ امام عليه السّلام فرمود: اى فضل! از جاى خود حركت نكن تا سفيانى خروج كند و هنگامى كه سفيانى خروج كرد به سوى ما رو آريد، و اين سخن را سه بار باز گفت، و اين از نشانه هاى حتمى(ظهور حضرت قائم عليه السّلام) است.
بهشت كافى / ترجمه روضه كافى، ص: 323