ز ک ا م آ

ز ﺧﺎک ﻣﻦ اﮔﺮ ﮔﻨﺪم ﺑﺮ آﯾﺪ

از آن ﮔﺮ ﻧﺎن ﭘﺰی ﻣﺴﺘﯽ ﻓﺰاﯾﺪ

ﺧﻤﯿﺮ و ﻧﺎﻧﻮا دﯾﻮاﻧﻪ ﮔﺮدد

ﺗﻨﻮرش ﺑﯿﺖ ﻣﺴﺘﺎﻧﻪ گردد

ﻣﯿﺎ ﺑﯽ دف ﺑﻪ ﮔﻮر ﻣﻦ، ﺑﺮادر

ﻛﻪ در ﺑﺰم ﺧﺪا ﻏﻤﮕﯿﻦ ﻧﺸﺎﯾﺪ