کلام نور
✍- جامعه ى اصلاح شده نیز در معرض خطر است. «ولاتفسدوا... بعد اصلاحها»
- انقلابیون اصلاحگر، بى نیاز از دعا و مناجات نیستند. «وادعوه خوفاً...»
- آبادى هاى زمین را تخریب نكنید. «ولاتفسدوا فى الارض بعد اصلاحها»
- انسان باید میان خوف و رجا باشد. این اعتدال را خداوند، «احسان» نامیده است. «قریب من المحسنین»
- سیره و روش نیكوكاران، دورى از فساد است. «لاتفسدوا... قریب من المحسنین»
- احسان، زمینه ى دریافت رحمت الهى است و بدون آن، انتظار رحمت بى جاست. «قریب من المحسنین» آرى، دعاى مستجاب همراه بانیكوكارى است.
- دست نیاز به جانب حقّ دراز كردن و دورى از فساد، احسان است. «و لاتفسدوا... و ادعوه... قریب من المحسنین»
آیه ى قبل، رابطه ى انسان با خدا را مطرح كرد، این آیه رابطه ى انسان با مردم را.
امام باقر علیه السلام فرمود: خداوند به واسطه ى پیامبر و قرآن، زمین را اصلاح كرد و فرمود: بعد از اصلاح فساد نكنید. (146) آرى، آمدن هریك از انبیا، یك اصلاح بزرگ اجتماعى را بدنبال دارد و انحراف از آیین و دستورات آنان، عامل فساد و تباهى در جامعه است.
بین دو فرمان «اُدعوا» در آیه ى قبل و این آیه، جمله ى «لا تفسدوا فى الارض» آمده تا اشاره كند كه دعاى زبانى باید همراه با تلاش اصلاح طلبانه ى اجتماعى باشد، نه با زبان دعا كردن و در عمل فساد نمودن.
این آیه و آیه ى قبل، شرایط كمال دعا و آداب آن و زمینه هاى استجابت را مطرح كرده است، كه عبارتند از:
الف: دعا همراه با تضرّع. «تضرّعا»
ب: دعا پنهانى و دور از ریا. «تضرّعا و خفیة»
ج: دعا بدون تجاوز از مرز حقّ.«انّه لا یحبّ المعتدین»
د: دعا همراه بیم و امید. «خوفاً و طمعا»
ه: دعا بدون تبهكارى. «لا تفسدوا»
و: دعا همراه با نیكوكارى. «المحسنین»
لقمان حكیم به فرزندش فرمود: فرزندم! اگر دل مؤمن را بشكافند در آن دو نور خواهند یافت؛ یكى نور ترس الهى و دیگرى نور امید و رحمت كه هر دو با هم یكسانند. (147)
-----
146) كافى، ج 8، ص 58
147) تفسیر اثنى عشرى
- انقلابیون اصلاحگر، بى نیاز از دعا و مناجات نیستند. «وادعوه خوفاً...»
- آبادى هاى زمین را تخریب نكنید. «ولاتفسدوا فى الارض بعد اصلاحها»
- انسان باید میان خوف و رجا باشد. این اعتدال را خداوند، «احسان» نامیده است. «قریب من المحسنین»
- سیره و روش نیكوكاران، دورى از فساد است. «لاتفسدوا... قریب من المحسنین»
- احسان، زمینه ى دریافت رحمت الهى است و بدون آن، انتظار رحمت بى جاست. «قریب من المحسنین» آرى، دعاى مستجاب همراه بانیكوكارى است.
- دست نیاز به جانب حقّ دراز كردن و دورى از فساد، احسان است. «و لاتفسدوا... و ادعوه... قریب من المحسنین»
آیه ى قبل، رابطه ى انسان با خدا را مطرح كرد، این آیه رابطه ى انسان با مردم را.
امام باقر علیه السلام فرمود: خداوند به واسطه ى پیامبر و قرآن، زمین را اصلاح كرد و فرمود: بعد از اصلاح فساد نكنید. (146) آرى، آمدن هریك از انبیا، یك اصلاح بزرگ اجتماعى را بدنبال دارد و انحراف از آیین و دستورات آنان، عامل فساد و تباهى در جامعه است.
بین دو فرمان «اُدعوا» در آیه ى قبل و این آیه، جمله ى «لا تفسدوا فى الارض» آمده تا اشاره كند كه دعاى زبانى باید همراه با تلاش اصلاح طلبانه ى اجتماعى باشد، نه با زبان دعا كردن و در عمل فساد نمودن.
این آیه و آیه ى قبل، شرایط كمال دعا و آداب آن و زمینه هاى استجابت را مطرح كرده است، كه عبارتند از:
الف: دعا همراه با تضرّع. «تضرّعا»
ب: دعا پنهانى و دور از ریا. «تضرّعا و خفیة»
ج: دعا بدون تجاوز از مرز حقّ.«انّه لا یحبّ المعتدین»
د: دعا همراه بیم و امید. «خوفاً و طمعا»
ه: دعا بدون تبهكارى. «لا تفسدوا»
و: دعا همراه با نیكوكارى. «المحسنین»
لقمان حكیم به فرزندش فرمود: فرزندم! اگر دل مؤمن را بشكافند در آن دو نور خواهند یافت؛ یكى نور ترس الهى و دیگرى نور امید و رحمت كه هر دو با هم یكسانند. (147)
-----
146) كافى، ج 8، ص 58
147) تفسیر اثنى عشرى
۱.۲k
۲۴ تیر ۱۴۰۳
