علیرضای من

#علیرضای من
تا وقتی من هستم، تو به هیچکس نیاز نداری دوستت داشته باشد!
من عوض تمام آدم هایی که هر روز از کنارت رد می شوند،‌ با عجله، بی آنکه حتی تو را ببینند و شاید به تو تنه هم بزنند، دوستت دارم!
من جای کارگرهای ساختمان نیمه کاره ی توی کوچه تان دلم برایت لک می زند...
جای همه آنهایی که تو را نمی شناسند، جای همه آنهایی که تو را می بینند،
جای همه آنها که نمی بینند،
من جای همه دوستت دارم!
من جای آنهایی که یک گوشه دیگر این دنیا زندگی میکنند و نمی دانند تو دقیقا "تمام دنیای منی" دوستت دارم!
من جای کودکی که نابینا متولد می شود، چشم می گردانم برای دیدنت!
من عوض تمام آدم های روی زمین دلم برایت تنگ می شود.
من تنهای تنها، جای همه آن هایی که دوستت ندارند، می پرستمت!
"هیچکس" نمی تواند مثل من،
این همه ساده، برای کسی دیوانگی کند...