بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
پاسخ :
ابتدا به یک نکته عقلی دقت کنیم، چرا که خداوند متعال عبادت عُقلایی را می طلبد و می‌پسندد و به آن امر فرموده است.
بدیهی است که در تمامی زیارات و از جمله اربعین، فرض بر نیت قربة الی الله در زائر است، نه این که از روی هوا و هوس و باشد. یعنی او می‌خواهد که بدینوسیله، عبادتی دیگر انجام دهد که آن عبادت مقبول و مرضی الله جل جلاله باشد و سبب رشد، کمال و قرب او گردد.
هر مسلمانی می‌داند که حق‌النّاس و ادای دین، واجب است و زیارت یک امر مستحبی می‌باشد، بنابراین، هیچ عاقلی، واجب را در راه مستحب قربانی نمی‌کند.
حفظ جان و مال مردم و ادای دین، در درجه‌ای از اهمیت است که در برخی از موارد، نه تنها شکستن نماز یومیه، جایز می‌شود، بلکه واجب نیز می‌گردد و اگر نمازگزار در چنین شرایطی نماز خود را نشکند، معصیت نموده است اگر چه نمازش صحیح است. چنان که امام خمینی رحمة الله علیه و بیشتر مراجع همین فتوا را داده‌اند:
مسأله 1160- اگر حفظ جان خود انسان يا کسى که حفظ جان او واجب است يا حفظ مالى که نگهدارى آن واجب مى باشد بدون شکستن نماز ممکن نباشد بايد نماز را بشکند ولى شکستن نماز براى مالى که اهميت ندارد مکروه است .
مسأله 1161- اگر در وسعت وقت مشغول نماز باشد و طلبکار طلب خود را از او مطالبه کند چنانچه بتواند در بين نماز طلب او را بدهد بايد در همان حال بپردازد و اگر بدون شکستن نماز دادن طلب او ممکن نيست بايد نماز را بشکند و طلب او را بدهد، بعد نماز را بخواند.
فقه : بنابراین، از بُعد فقهی، شرایط گوناگون است و چه باید کردها فتاوا بر اساس آن شرایط می‌باشد. مانند:
حق‌الناس‌های معنوی را مخلوط نکنید، ممکن است مثلاً غیبت کسی را کرده باشید؛ خب چه زائر باشید یا نباشید، باید حلیت بگیرید، و البته که زوار با همه تماس گرفته و خلیت می‌طلبند.
اما در مسائل مالی، فرق دارد:
اگر یقین داشته باشد که طلبکار راضی است که بدهکار ابتدا به زیارت رفته و سپس قرض او را بدهد نه این که بگویید انشاء الله بعداً او را راضی می‌کنم، اشکال ندارد.
از طلبکار اجازه و رضایت بگیرد.
بازپرداخت موعد داشته باشد و زمان آن دورتر از این ایام باشد فرصت برای بازپرداخت تا تاریخ مقرر باقی باشد.
سفر زیارتی، هزینه‌ای نداشته باشد.
هزینه سفر را دیگری بپردازد. حال چه ببخشد و چه قرض دهد.
اما اگر بدهکار پولی دارد که می‌تواند آن را برای زیارت و یا سایر مستحبات هزینه نماید، و طلبکاری دارد که منتظر دریافت طلب خود است، تردیدی نیست که باید ابتدا دِین و قرض خود را ادا نماید.(ص 1)
پاسخ :
ابتدا به یک نکته عقلی دقت کنیم، چرا که خداوند متعال عبادت عُقلایی را می طلبد و می‌پسندد و به آن امر فرموده است.
بدیهی است که در تمامی زیارات و از جمله اربعین، فرض بر نیت قربة الی الله در زائر است، نه این که از روی هوا و هوس و باشد. یعنی او می‌خواهد که بدینوسیله، عبادتی دیگر انجام دهد که آن عبادت مقبول و مرضی الله جل جلاله باشد و سبب رشد، کمال و قرب او گردد.
هر مسلمانی می‌داند که حق‌النّاس و ادای دین، واجب است و زیارت یک امر مستحبی می‌باشد، بنابراین، هیچ عاقلی، واجب را در راه مستحب قربانی نمی‌کند.
حفظ جان و مال مردم و ادای دین، در درجه‌ای از اهمیت است که در برخی از موارد، نه تنها شکستن نماز یومیه، جایز می‌شود، بلکه واجب نیز می‌گردد و اگر نمازگزار در چنین شرایطی نماز خود را نشکند، معصیت نموده است اگر چه نمازش صحیح است. چنان که امام خمینی رحمة الله علیه و بیشتر مراجع همین فتوا را داده‌اند:
مسأله 1160- اگر حفظ جان خود انسان يا کسى که حفظ جان او واجب است يا حفظ مالى که نگهدارى آن واجب مى باشد بدون شکستن نماز ممکن نباشد بايد نماز را بشکند ولى شکستن نماز براى مالى که اهميت ندارد مکروه است .
مسأله 1161- اگر در وسعت وقت مشغول نماز باشد و طلبکار طلب خود را از او مطالبه کند چنانچه بتواند در بين نماز طلب او را بدهد بايد در همان حال بپردازد و اگر بدون شکستن نماز دادن طلب او ممکن نيست بايد نماز را بشکند و طلب او را بدهد، بعد نماز را بخواند.
فقه : بنابراین، از بُعد فقهی، شرایط گوناگون است و چه باید کردها فتاوا بر اساس آن شرایط می‌باشد. مانند:
حق‌الناس‌های معنوی را مخلوط نکنید، ممکن است مثلاً غیبت کسی را کرده باشید؛ خب چه زائر باشید یا نباشید، باید حلیت بگیرید، و البته که زوار با همه تماس گرفته و خلیت می‌طلبند.
اما در مسائل مالی، فرق دارد:
اگر یقین داشته باشد که طلبکار راضی است که بدهکار ابتدا به زیارت رفته و سپس قرض او را بدهد نه این که بگویید انشاء الله بعداً او را راضی می‌کنم، اشکال ندارد.
از طلبکار اجازه و رضایت بگیرد.
بازپرداخت موعد داشته باشد و زمان آن دورتر از این ایام باشد فرصت برای بازپرداخت تا تاریخ مقرر باقی باشد.
سفر زیارتی، هزینه‌ای نداشته باشد.
هزینه سفر را دیگری بپردازد. حال چه ببخشد و چه قرض دهد.
اما اگر بدهکار پولی دارد که می‌تواند آن را برای زیارت و یا سایر مستحبات هزینه نماید، و طلبکاری دارد که منتظر دریافت طلب خود است، تردیدی نیست که باید ابتدا دِین و قرض خود را ادا نماید.(ص 1)
۶۱۸
۲۶ اسفند ۱۴۰۲
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.