رویدادها و بحران های سیاسی دولت اصلاحات قسمت اول
رویدادها و بحران های سیاسی دولت اصلاحات _ قسمت اول
وقایع هجده تیر ۷۸ یا کوی دانشگاه (۱)
اصلاحات و اصلاح طلبان از سرآغاز حضورشان در عرصه ی سیاست رویدادهای متعددی را به چشم دیده اند که برخی را خود ناخواسته به وجود آورده اند و برخی دیگر را دیگران، اما آنچه بیش از دیگر رویدادها در نظر است بحران ها و اتفاقاتی ست که در دوران 8 سال ریاست جمهوری سید محمد خاتمی پیش آمده است.
نخستین رویدادی که باید از آن گفت حضور پر شور و کم سابقه مردم در انتخابات دوم خرداد ۷۶ است، انتخاباتی که این بار با حضور فردی تازه و نمایش اندیشه هایی نو در دل های مردم این امید را ایجاد کرد که این بار می توانند تغییراتی را حس کنند و این امید به تغییر بود که موجب شد خاتمی بیاید و در کمال ناباوری جبهه ی مخالف به پیروزی دست یابد.
از آغاز فعالیت سیاسی اصلاحات تحت لوای دولت، خود به خوبی می دانستند که راه دشواری را در پیش خواهند داشت زیرا که اختلافات میان اصلاحات طلبان و اصولگرایان سابقه ای طولانی داشته و به اوایل انقلاب باز می گردد پس به قطع جبهه ی راست تمام سعی خویش را می کرد تا در برابر تحرکات اصلاح طلبان بایستد، شاید سرآغاز شدت گیری این درگیری ها را باید هجده تیر ۷۸ دانست.
وقایع هجده تیر یا کوی دانشگاه به مجموعه ناآرامی‌ها و درگیری‌ها بین روزهای هجدهم تا بیست وسوم تیرماه ۱۳۷۸ میان دانشجویان، نیروهای انتظامی و افراد موسوم به لباس شخصی‌ها، اطلاق می‌شود. از این حادثه به عنوان بزرگ‌ترین چالش جنبش دانشجویی در ایران بعد از انقلاب ۱۳۵۷ نیز یاد می‌شود.
علت اصلی وقایع کوی دانشگاه، اعتراض عده ی کثیری از دانشجویان به بسته شدن روزنامه «سلام» بود، این روزنامه در ۱۵ تیر به جرم چاپ نامه محرمانه سعید امامی به قربانعلی دری نجف آبادی وزیر اطلاعات برای تهدید مطبوعات، توسط دادگاه ویژه روحانیت به مدت ۵ سال توقیف شد.
نامه منتشر شده به تاریخ ۱۶ مهر ۱۳۷۷ از طرف سعید امامی (اسلامی) از مشاورین وقت وزارت اطلاعات و معاون امنیتی وزارت اطلاعات در زمان تصدی علی فلاحیان، به قربانعلی دری نجف آبادی وزیر اطلاعات نوشته شده است. در این نامه او از وضع فرهنگی کشور ابراز نگرانی کرده و خواستار محدودیت هایی برای اهل قلم جهت ساماندهی و کنترل فضای فرهنگی کشور شده است. او همچنین با ذکر نام چند نویسنده از جمله محمد مختاری (از قربانیان قتل های زنجیره ای) آنان را به ایجاد مشکلات امنیتی متهم کرده است و اعلام کرده تا ترتیبی اتخاذ شود که نویسندگان، مترجمان و گزارشگران مطبوعات پیرامون نوشته های خود پاسخگو باشند.
علی یونسی وزیر وقت اطلاعات روز بعد از انتشار نامه در مصاحبه ای اعلام کرد «نامه، مربوط به سعید امامی نبوده بلکه از حوزه مشاورین وزیر، خطاب به وزیر ارسال شده و موضوع نامه نیز مربوط به اصلاح قانون مطبوعات نیست»
وزارت اطلاعات هیچگاه محرمانه بودن نامه را تکذیب نکرد اما یونسی اظهار داشته است که روزنامه سلام با حذف صدر و ذیل نامه از آن استفاده ابزاری و جناحی کرده است.
وقایع هجده تیر ۷۸ یا کوی دانشگاه (۱)
اصلاحات و اصلاح طلبان از سرآغاز حضورشان در عرصه ی سیاست رویدادهای متعددی را به چشم دیده اند که برخی را خود ناخواسته به وجود آورده اند و برخی دیگر را دیگران، اما آنچه بیش از دیگر رویدادها در نظر است بحران ها و اتفاقاتی ست که در دوران 8 سال ریاست جمهوری سید محمد خاتمی پیش آمده است.
نخستین رویدادی که باید از آن گفت حضور پر شور و کم سابقه مردم در انتخابات دوم خرداد ۷۶ است، انتخاباتی که این بار با حضور فردی تازه و نمایش اندیشه هایی نو در دل های مردم این امید را ایجاد کرد که این بار می توانند تغییراتی را حس کنند و این امید به تغییر بود که موجب شد خاتمی بیاید و در کمال ناباوری جبهه ی مخالف به پیروزی دست یابد.
از آغاز فعالیت سیاسی اصلاحات تحت لوای دولت، خود به خوبی می دانستند که راه دشواری را در پیش خواهند داشت زیرا که اختلافات میان اصلاحات طلبان و اصولگرایان سابقه ای طولانی داشته و به اوایل انقلاب باز می گردد پس به قطع جبهه ی راست تمام سعی خویش را می کرد تا در برابر تحرکات اصلاح طلبان بایستد، شاید سرآغاز شدت گیری این درگیری ها را باید هجده تیر ۷۸ دانست.
وقایع هجده تیر یا کوی دانشگاه به مجموعه ناآرامی‌ها و درگیری‌ها بین روزهای هجدهم تا بیست وسوم تیرماه ۱۳۷۸ میان دانشجویان، نیروهای انتظامی و افراد موسوم به لباس شخصی‌ها، اطلاق می‌شود. از این حادثه به عنوان بزرگ‌ترین چالش جنبش دانشجویی در ایران بعد از انقلاب ۱۳۵۷ نیز یاد می‌شود.
علت اصلی وقایع کوی دانشگاه، اعتراض عده ی کثیری از دانشجویان به بسته شدن روزنامه «سلام» بود، این روزنامه در ۱۵ تیر به جرم چاپ نامه محرمانه سعید امامی به قربانعلی دری نجف آبادی وزیر اطلاعات برای تهدید مطبوعات، توسط دادگاه ویژه روحانیت به مدت ۵ سال توقیف شد.
نامه منتشر شده به تاریخ ۱۶ مهر ۱۳۷۷ از طرف سعید امامی (اسلامی) از مشاورین وقت وزارت اطلاعات و معاون امنیتی وزارت اطلاعات در زمان تصدی علی فلاحیان، به قربانعلی دری نجف آبادی وزیر اطلاعات نوشته شده است. در این نامه او از وضع فرهنگی کشور ابراز نگرانی کرده و خواستار محدودیت هایی برای اهل قلم جهت ساماندهی و کنترل فضای فرهنگی کشور شده است. او همچنین با ذکر نام چند نویسنده از جمله محمد مختاری (از قربانیان قتل های زنجیره ای) آنان را به ایجاد مشکلات امنیتی متهم کرده است و اعلام کرده تا ترتیبی اتخاذ شود که نویسندگان، مترجمان و گزارشگران مطبوعات پیرامون نوشته های خود پاسخگو باشند.
علی یونسی وزیر وقت اطلاعات روز بعد از انتشار نامه در مصاحبه ای اعلام کرد «نامه، مربوط به سعید امامی نبوده بلکه از حوزه مشاورین وزیر، خطاب به وزیر ارسال شده و موضوع نامه نیز مربوط به اصلاح قانون مطبوعات نیست»
وزارت اطلاعات هیچگاه محرمانه بودن نامه را تکذیب نکرد اما یونسی اظهار داشته است که روزنامه سلام با حذف صدر و ذیل نامه از آن استفاده ابزاری و جناحی کرده است.
۵.۶k
۲۸ بهمن ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۳)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.