پارت ۱

#پارت ۱
حالا دیگه آواره شدم.
کاری ندارم بکنم.
پول شهریه ندرسه ندارم.
پدر مادرم ولم کردن و تو نامه برام نوشتن مایه نحس خانواده ام.
مجبورم به خونه ی ایوتارو برم تا چند روز اونجا بلشم.
خونهی ایوتارو معروف به شبه زده ست...
ولی جایی ندارم که برم مشکلم اینه....
نیکوماتو: ایوتارو من یه چند روز باید بیام پیشت.
ایوتارو: بیا عزیزم
گفتم دست خالی نرم از شیریتی فروشی مافین توت فرنکی گرفتم با بسته بندی قهوهای چون جدیدا ولنتلین بود تو بسته شیرینی یه خرس سفید کیوت گذاشته بودن.
شاید اون تو عمرم تنها اسباب بازیم باشه.
ایوتارو خیلی از من بزرگتره اون ۲۵ سالشه ولی من ۱۶....
واقعا خجالت میکشم تا بخوام برم پیشش..

.
.
. پایان پارت ۱
#حمایت 🌱🌸